Jonathan Swift
Mal'long'ig'it'a versi'o
El la angl'a traduk'is M. Inman
Lingv'e revizi'it'a en 2002
Ilustr'it'a de J. R. Monsell
Mi, Lemuelo Gulivero, est'is la tri'a el kvin fil'o'j.
Mi'a patr'o send'is mi'n al Cambridge al unu el la kolegi'o'j.
Mi hav'is dek kvar jar'o'j'n, kaj mi dediĉ'is mi'n al stud'ad'o dum tri jar'o'j.
Mi'a patr'o est'is mal'riĉ'a, tial mi for'las'is Cambridge kaj far'iĝ'is meti'lern'ant'o ĉe sinjor'o Bo, eminent'a kirurg'o en Londono.
Mi lern'is dum kvar jar'o'j ĉe sinjor'o Bo.
Mi ankaŭ stud'is navigaci'o'n kaj matematik'o'n, scienc'o'j, kiu'j util'as al vojaĝ'ist'o'j.
Mi kred'is, ke mi iam vojaĝ'os.
Post kvar jar'o'j mi re'ven'is hejm'e'n.
Mi'a patr'o, onkl'o kaj ali'a'j parenc'o'j don'is al mi kvar'cent spes'mil'o'j'n, ili ankaŭ promes'is donac'o'n de tri'cent spes'mil'o'j jar'e.
Tial mi vojaĝ'is al Leyden, kie mi lern'is fizik'o'n dum du jar'o'j kaj sep monat'o'j.
Ne'long'e post mi'a re'ven'o, sinjor'o Bo rekomend'is mi'n kiel kurac'ist'o'n sur la ŝip'o ”Hirund'o ”.
La ŝip'estr'o hav'is la nom'o'n C, kaj mi vojaĝ'is kun li tri jar'o'j'n kaj du'on'o'n.
Re'ven'int'e, mi dezir'is rest'i en Londono.
Sinjor'o Bo help'is mi'n kaj rekomend'is mi'n al kelk'a'j famili'o'j.
Mi lu'is dom'et'o'n kaj mi edz'iĝ'is kun fraŭl'in'o Maria Burton.
Ŝi est'is la du'a fil'in'o de sinjor'o Burton, ŝtrump'ist'o sur la Nov'pord'eg'a strat'o.
Mi ricev'is dot'e kvar'mil spes'mil'o'j'n de ŝi'a patr'o.
Post du jar'o'j mi'a'j afer'o'j ne prosper'is.
La bon'a majstr'o Bo mort'is kaj mi est'is tro honest'a por far'i kiel ali'a'j kurac'ist'o'j, kiu'j gajn'is ruz'e.
Post konsil'iĝ'o kun mi'a edz'in'o kaj iu'j amik'o'j mi decid'is de'nov'e vojaĝ'i ŝip'e.
Far'iĝ'int'e kurac'ist'o mi vojaĝ'is ses jar'o'j'n, tiel gajn'ant'e mon'o'n.
Liber'temp'e mi leg'is la plej bon'a'j'n libr'o'j'n, antikv'a'j'n kaj modern'a'j'n.
En la land'o'j, kiu'j'n ni vizit'is, mi observ'is la mor'o'j'n kaj karakter'o'j'n de la loĝ'ant'o'j.
Mi lern'is la lingv'o'j'n facil'e, ĉar mi memor'is tre bon'e.
Post'e mi enu'iĝ'is pri vojaĝ'o'j kaj vol'is rest'i kun'e kun mi'a edz'in'o kaj infan'o'j.
Mi klopod'is tri jar'o'j'n, sed mi ne sukces'is.
Tial mi akcept'is ofic'o'n ĉe la ŝip'estr'o de ”Antilop'o ”, vojaĝ'ont'a al la Sud'a Mar'o.
Ni for'ir'is de Bristol la kvar'a'n de maj'o mil'ses'cent'naŭ'dek'naŭ'a'n.
Unu'e ni bon'e sukces'is, sed post'e atak'is ni'n vent'eg'o, kiu antaŭ'pel'is la ŝip'o'n ĝis la bord'o de Sud'a Aŭstrali'o.
Ni observ'is, ke ni ating'is la tri'dek'a'n grad'o'n de sud'a latitud'o.
Dek du mar'ist'o'j jam mort'is pro pen'eg'o'j kaj mal'sat'o, la ali'a'j est'is mal'fort'a'j.
La kvin'a'n de novembr'o est'is somer'o kaj la veter'o nebul'iĝ'is.
La mar'ist'o'j ek'vid'is rok'o'n tre proksim'e antaŭ ni.
La vent'o est'is tre fort'a, kaj pel'is ni'n al la rok'o.
La ŝip'o fend'iĝ'is.
Ses el la mar'ist'o'j, el kiu'j mi est'is unu, mal'lev'is boat'o'n sur la mar'o'n.
Ni mal'implik'is ni'n for de la ŝip'o kaj de la rok'o.
Ni rem'is dek kvin kilo'metr'o'j'n ĝis ni pro lac'eg'ec'o ĉes'is rem'i.
Ni flos'is tie'n kaj re'e'n, ĝis subit'a ek'blov'o renvers'is la boat'o'n.
Mi kred'as, ke la tut'a mar'ist'ar'o mort'is krom mi.
Naĝ'ant'e pel'at'e de vent'o kaj mar'flu'o, mi naĝ'is laŭ mi'a kapabl'o.
Oft'e mi mal'lev'is la pied'o'j'n por serĉ'i la fund'o'n.
Post long'a pen'ad'o mi sukces'is, tiam la vent'eg'o kviet'iĝ'is.
Mi pied'ir'is proksim'um'e mejl'o'n kaj ating'is mar'bord'o'n.
Est'is ĉirkaŭ la ok'a hor'o.
Mi marŝ'is kilo'metr'o'n, vid'ant'e nek dom'o'j'n nek loĝ'ant'o'j'n.
Aŭ mi est'is tiel lac'a, ke mi ne rimark'is ili'n.
Mi vol'is dorm'i, mi kuŝ'iĝ'is sur la herb'o, kiu est'is kuŝ'mol'a kaj tre mal'alt'a.
Mi dorm'is pli profund'e ol iam antaŭ'e.
Mi kalkul'is, ke mi kuŝ'is naŭ hor'o'j'n, ĉar est'is tag'lum'o kiam mi vek'iĝ'is.
Mi vol'is lev'i mi'n, sed mi ne pov'is mov'i mi'n.
Mi kuŝ'is dors'e kaj mi sent'is, ke mi'a'j brak'o'j kaj krur'o'j est'as fort'e lig'it'a'j ĉiu'flank'e ter'e'n.
Mi'a'j har'o'j, long'a'j kaj dens'a'j, est'is ankaŭ lig'it'a'j al la ter'o, kiel la korp'o.
Mi sent'is iu'j'n ŝnur'et'o'j'n trans la korp'o, de la sub'brak'o ĝis la femur'o.
Mi pov'is rigard'i nur supr'e'n.
La sun'o varm'ig'is kaj la lum'o ĝen'is la okul'o'j'n.
Mi aŭd'is konfuz'a'n bru'o'n ĉirkaŭ mi.
Sed mi kuŝ'is tia'manier'e, ke mi pov'is vid'i nur la ĉiel'o'n.
Baldaŭ mi sent'is, ke viv'ul'o marŝ'as sur mi'a mal'dekstr'a krur'o, tuj ĝi est'is sur mi'a brust'o, kaj apud la menton'o.
Mi mal'lev'is la okul'o'j'n, kiom ebl'e, kaj mi ek'vid'is hom'o'n, kies alt'ec'o est'is de nur dek kvin centi'metr'o'j.
Li ten'is paf'ark'o'n kaj sag'o'n, en la man'o'j.
Sag'uj'o est'is sur li'a dors'o.
Dum mi kun surpriz'o rigard'is li'n, kvar'dek simil'a'j et'ul'o'j sekv'is tin.
Mi ek'kri'is tiel laŭt'e, ke ili for'kur'is tim'ig'it'a'j.
Mi sent'is, ke ili salt'as ter'e'n de mi'a'j flank'o'j.
Tamen ili baldaŭ re'ven'is kaj unu el ili ating'is lok'o'n, de kie li pov'is klar'e vid'i mi'a'n vizaĝ'o'n.
Li lev'is la man'o'j'n kaj ek'kri'is laŭt'e kaj klar'e : ”Hekina degul !
”Kred'ebl'e mi ne kompren'is li'n, sed mi diven'is, ke li admir'as mi'n, ĉar la voĉ'o est'is aprob'a.
La tut'a'n temp'o'n mi kuŝ'is mal'kviet'e.
Fin'e mi pen'eg'is mi'n mal'lig'i, kaj mi sukces'is romp'i la ŝnur'et'o'j'n, kiu'j lig'is mi'a'j'n har'o'j'n mal'dekstr'e.
Tiam mi pov'is iom turn'i la kap'o'n.
La et'ul'o'j for'kur'is antaŭ ol mi pov'is kapt'i ili'n.
Sekv'e de tio mi aŭd'is akr'a'son'a'j'n kri'o'j'n.
Ili ĉes'is kaj unu ek'kri'is laŭt'e : ”Tolgo fonak ”.
Subit'e mi sent'is cent'o'n da sag'o'j vund'ant'a'j la mal'dekstr'a'n man'o'n.
Ĉiu'j pik'is mi'n kiel kudr'il'o'j.
Krom tio, ali'a cent'o da sag'o'j lev'iĝ'is alt'e'n kaj fal'is sur la tut'a'n korp'o'n kaj vizaĝ'o'n.
Post tiu fal'aĵ'o mi ĝem'is pro dolor'o, kaj kovr'is man'e la vizaĝ'o'n.
Est'is ĝust'a'temp'e, ĉar tuj ali'a kaj pli grand'a fal'aĵ'o mal'lev'iĝ'is sur mi'n.
Iu'j el la et'ul'o'j pen'is en'pik'i mi'a'n korp'o'n per si'a'j lanc'o'j, sed bon'ŝanc'e mi port'is led'a'n veŝt'o'n, kiu'n la lanc'o'j ne pov'is tra'pik'i.
Post tio mi opini'is prefer'ind'e, ke mi kuŝ'u sen'mov'e, ĝis mal'lum'iĝ'o.
Mi esper'is, ke la strang'a arme'o for'las'os mi'n, kaj mi sukces'os liber'ig'i mi'n.
Mi tut'e ne dev'is tim'i ar'o'n, kiel ajn grand'a'n, da tia'j hom'et'o'j, tuj kiam mi ricev'os la ebl'o'n uz'i mi'a'j'n membr'o'j'n.
Rimark'int'e, ke mi rest'as sen'mov'e, ili ĉes'is paf'ad'i, sed laŭ la bru'o mi kompren'is, ke pli kaj pli mult'e da hom'o'j ĉirkaŭ'as mi'n.
Sam'temp'e mi aŭd'is frap'ad'o'n, kvazaŭ de il'o'j labor'ant'a'j.
Turn'int'e la kap'o'n kiel ebl'e plej mult'e, mi vid'is, ke ili konstru'as lign'a'n estrad'o'n, sur kiu kvar vir'o'j pov'is star'i.
Du aŭ tri ŝtup'ar'et'o'j trov'iĝ'is apud'e.
Per unu el ili unu el la et'ul'o'j, kiu ŝajn'is person'o grav'a, supr'e'n'ir'is.
Li star'is sur la estrad'o, kaj de tie li parol'is long'e.
Mi ne kompren'is eĉ unu vort'o'n.
La parol'ant'o ŝajn'e hav'is la aĝ'o'n de tri'dek jar'o'j.
Li est'is iom pli alt'a ol la tri, kiu'j star'is apud li sur la estrad'o.
Paĝi'o, kiu hav'is la grand'ec'o'n de mi'a tri'a fingr'o, ten'is la vest'a'n tren'aĵ'o'n de la vir'o, kiu parol'is al mi.
Kvankam mi ne pov'is kompren'i la lingv'o'n, mi ek'sci'is per li'a'j gest'o'j kaj voĉ'ton'o'j, ke jen li minac'as mi'n, jen montr'as al mi kompat'o'n kaj amik'ec'o'n.
Mi respond'is mal'long'e kaj humil'e, kaj ĉar mi mal'sat'is, mi pen'is montr'i al ili, ke mi bezon'as manĝ'aĵ'o'n.
Mi met'is fingr'o'n en la buŝ'o'n kaj rigard'is pet'ant'e, ke oni don'u al mi nutr'aĵ'o'n.
La parol'int'o tuj kompren'is mi'n.
Post'e mi ek'sci'is, ke li est'as unu el la estr'o'j.
Li mal'supr'e'n'ir'is de la estrad'o kaj ordon'is, ke oni met'u ŝtup'et'ar'o'j'n al mi'a'j flank'o'j.
Mult'op'e la et'ul'o'j supr'e'n'ir'is kaj marŝ'is al mi'a buŝ'o, port'ant'e korb'o'j'n, plen'a'j da viand'o'j.
La viand'aĵ'o'j hav'is la sam'a'n form'o'n kiel kuir'pec'o'j, kiu'j'n ni hav'as hejm'e, lumb'aĵ'o, femur'o, kaj tiel plu, sed mal'pli grand'a'j ol flug'il'o'j de alaŭd'o.
Ĉio est'is bon'e kuir'it'a kaj mi manĝ'is du aŭ tri pec'o'j'n sam'temp'e.
Mi pren'is po tri pan'o'j ĉe ĉiu pren'o ; ili est'is ne pli grand'a'j ol kugl'o'j.
La et'ul'o'j don'is al mi la nutr'aĵ'o'n kiel ebl'e plej rapid'e.
Mi manĝ'is tiom, ke mi mir'ig'is ili'n.
Post la manĝ'o mi far'is sign'o'n, ke mi vol'as trink'i.
Tial ili supr'e'n'tir'is sur mi'n unu el si'a'j plej grand'a'j barel'o'j.
Ili rul'is ĝi'n al mi'a man'o kaj mal'ŝtop'is ĝi'n.
Ĉar la barel'o hav'is la grand'ec'o'n de nur du'on'o de vin'glas'o, mi el'trink'is ĝi'n per unu en'glut'o.
La vin'o hav'is bon'eg'a'n gust'o'n.
Ili al'port'is al mi du'a'n barel'o'n.
Mi trink'is la vin'o'n kaj pet'is pri pli, sed neniom rest'is.
La et'ul'o'j ek'kri'is ĝoj'e kaj danc'is sur mi'a brust'o, kiam mi fin'is.
Ili far'is sign'o'n, ke mi ĵet'u mal'supr'e'n la du barel'o'j'n.
Oni ek'kri'is por avert'i la hom'amas'o'n sur la ter'o, ke ili don'u spac'o'n.
Mi ĵet'is la barel'o'j'n ĉiel'e'n.
Vid'ant'e ili'n en la aer'o, la et'ul'o'j ek'kri'is tre laŭt'e.
Mi konfes'as, ke mi est'is tent'it'a kapt'i tiu'j'n, kiu'j kur'is sur mi'a korp'o, por ĵet'i ili'n ter'e'n.
Sed memor'int'e la fal'o'n de sag'o'j, kaj la nutr'aĵ'o'n kiu'n oni don'is al mi, mi sent'is, ke la honor'o mal'permes'as, ke mi ag'u mal'bon'e al ili.
Mi opini'is, ke ili est'as tre kuraĝ'a'j, ĉar ili sen'tim'e kur'as sur mi'a korp'o, kvankam unu el mi'a'j man'o'j est'is liber'a por kapt'i ili'n.
Post ne'long'e al'ven'is grav'a person'o, la imperi'estr'o de la et'ul'o'j.
Li'a Moŝt'o sur'ir'is sur mi'a'n dekstr'a'n krur'o'n, kaj antaŭ'e'n marŝ'is al la vizaĝ'o.
Dek'o da kort'eg'an'o'j sekv'is li'n.
Rigard'ant'e mi'a'n vizaĝ'o'n, li parol'is dum dek minut'o'j, ne koler'e, sed li parol'is serioz'e kaj sever'e.
Li oft'e montr'is antaŭ'e'n.
Post'e mi ek'sci'is, ke li montr'is al la ĉef'urb'o.
Al tiu urb'o la vir'o'j konsent'is port'i mi'n ; ĝi est'is unu kilo'metr'o'n for.
Mi far'is sign'o'n al la imperi'estr'o, ke mi dezir'as est'i liber'ig'it'a de la ŝnur'et'o'j, kiu'j lig'is mi'n ter'e'n.
Mi vol'is mi'n lev'i, sed kvankam li kompren'is mi'n bon'e, li'a Moŝt'o balanc'is la kap'o'n kaj klar'ig'is al mi, ke mi dev'as las'i mi'n port'i kiel mal'liber'ul'o.
Tamen li far'is ali'a'j'n sign'o'j'n por dir'i al mi, ke oni don'os al mi nutr'aĵ'o'n kaj trink'aĵ'o'n, kaj ke oni ne ag'os kruel'e kontraŭ mi.
Post'e la imperi'estr'o kaj la kort'eg'an'o'j mal'supr'e'n'ir'is kaj for'ir'is.
Baldaŭ mi sent'is amas'o'n da labor'ant'o'j ĉe la mal'dekstr'a flank'o.
Ili mal'lig'is la ŝnur'et'o'j'n, kiu'j ten'is mi'n, tiel ke mi est'is mal'pli ĝen'at'a kaj pov'is turn'i mi'n iom dekstr'e'n.
Ili ŝmir'is mi'a'j'n vizaĝ'o'n kaj man'o'j'n, kaj baldaŭ mi sent'is mal'pli la dolor'o'n kaŭz'it'a'n de la sag'a'j vund'o'j.
Re'freŝ'ig'it'a, mi ek'dorm'is de'nov'e kaj dorm'is long'e.
Ili'a'j meĥanik'ist'o'j far'as bon'e ĉi'a'n maŝin'o'n por port'i pez'a'j'n objekt'o'j'n.
La milit'a'j'n kaj komerc'a'j'n ŝip'o'j'n, kiu'j hav'as la grand'ec'o'n de manĝ'o'tabl'o, ili konstru'as en la arb'ar'o'j, kie trov'iĝ'as la arb'o'j por la trat'o'j, kaj de tie oni vetur'ig'as ili'n al la mar'bord'o.
Nun ili komenc'is pret'ig'i si'a'n plej grand'a'n vetur'il'o'n.
Ĝi est'is lign'a trab'aĵ'o, port'at'a proksim'um'e ok centi'metr'o'j super la ter'o, kaj iom simil'a al ni'a'j lit'o'j.
Kvin'cent ĉarpent'ist'o'j kaj meĥanik'ist'o'j pret'ig'is tiu'n vetur'il'o'n por port'i mi'n al la urb'o.
Oni ek'kri'is, kiam ili ven'ig'is ĝi'n flank'e al mi.
Mi aŭd'is pri tiu far'o nur post'e, ĉar en la trink'aĵ'o, kiu'n oni don'is al mi, oni verŝ'is dorm'ig'il'o'n, tial mi dorm'is kaj ne sci'is, ke oni mov'as mi'n.
Ĉu est'is ebl'e lev'i mi'n sur la vetur'il'o'n ?
Ili fiks'is ok'dek stang'o'j'n en la ter'o'n.
Ĉiu stang'o hav'is la alt'ec'o'n de tri'dek centi'metr'o'j.
Post'e ili vind'is mi'a'n kol'o'n, man'o'j'n, korp'o'n kaj krur'o'j'n.
Per hok'o'j, ili fiks'is ŝnur'et'o'j'n al la vind'il'o'j.
Naŭ'cent fort'a'j labor'ist'o'j tir'is la ŝnur'et'o'j'n per rul'blok'o'j, kiu'j est'is lig'it'a'j al la stang'o'j.
Post tri hor'o'j oni lev'is kaj kuŝ'ig'is mi'n sur la vetur'il'o'n, al kiu ili lig'is mi'n fort'e.
Mil kvin'cent ĉeval'o'j, kiu'j aparten'is al la imperi'estr'o kaj hav'as mez'a'n alt'ec'o'n de dek du centi'metr'o'j, tir'is mi'n sur la vetur'il'o.
Dum la vojaĝ'o mi vek'iĝ'is.
Okaz'is, ke du aŭ tri en'land'ul'o'j vol'is vid'i mi'n dorm'ant'a.
Tial ili supr'e'n'ir'is sur la vetur'il'o'n kaj ramp'is kviet'e ĝis mi'a vizaĝ'o.
Unu el ili est'is soldat'o.
Li met'is la akr'a'n pint'o'n de si'a glav'o en mi'a'n naz'tru'o'n, ĝi tikl'is mi'n kiel pajl'o kaj tern'ig'is mi'n per'fort'e.
Fin'e mi al'ven'is al la urb'a pord'eg'o.
La imperi'estr'o kaj li'a'j kort'eg'an'o'j el'ven'is renkont'e al mi.
Ĉe la lok'o, kie mi halt'is, star'is antikv'a templ'o, la plej grand'a el la templ'o'j de la tut'a insul'o.
Ĉar antaŭ long'e perfid'a mort'ig'o okaz'is en la templ'o, la hom'o'j ne plu preĝ'is tie kaj oni mal'plen'ig'is ĝi'n.
Mi dev'is loĝ'i en tiu templ'o.
Tra la plej grand'a pord'eg'o, kies alt'ec'o est'is ĉirkaŭ cent du'dek centi'metr'o'j, kaj larĝ'ec'o ĉirkaŭ ses'dek centi'metr'o'j, mi facil'e pov'is en'ramp'i.
Ambaŭ'flank'e de la pord'eg'o trov'iĝ'is po unu fenestr'et'o supr'e de la ter'o je dek kvin centi'metr'o'j.
Al la dekstr'a fenestr'o la forĝ'ist'o de la imperi'estr'o fiks'is naŭ'dek unu ĉen'o'j'n, simil'a'j'n al poŝ'horloĝ'a ĉen'o.
Tiu'j ĉen'o'j est'is ŝlos'it'a'j ĉirkaŭ mi'a dekstr'a krur'o per tri'dek ses pend'a'j serur'o'j.
Ali'flank'e de la voj'eg'o, kaj preciz'e kontraŭ la templ'o, star'is tur'o, kies alt'ec'o est'is almenaŭ cent ses'dek centi'metr'o'j.
La imperi'estr'o supr'e'n'ir'is sur la tur'o'n por rigard'i mi'n kuŝ'ant'a.
Mult'e da hom'o'j amas'iĝ'is kaj ĉiu'j supr'e'n'ir'is sur mi'a'n korp'o'n per ŝtup'ar'et'o'j.
Post'e la imperi'estr'o ordon'is, ke neni'u marŝ'u sur mi, kaj difin'is al ĉiu'j mal'obe'ont'o'j pun'o'n per mort'o.
Tio ĝoj'ig'is mi'n, ĉar mi tre lac'iĝ'is.
Opini'ant'e, ke mi ne pov'os liber'ig'i mi'n, la labor'ist'o'j tranĉ'is ĉiu'j'n ŝnur'et'o'j'n, kiu'j mi'n lig'is.
Sent'ant'e mi'n tre mal'feliĉ'a, mi lev'iĝ'is.
La hom'o'j pro mir'eg'o ek'kri'is laŭt'e, vid'ant'e mi'n star'ant'a kaj far'is ver'a'n bru'eg'o'n.
La ĉen'o'j, kiu'j ten'is la krur'o'n, est'is long'a'j du metr'o'j'n, tial mi pov'is marŝ'i tie'n kaj re'e'n.
Ankaŭ mi pov'is en'ramp'i kaj kuŝ'i en la templ'o.
Mi rigard'is la ĉirkaŭ'aĵ'o'n.
Ĝi simil'is grand'a'n ĝarden'o'n.
La kamp'o'j, kiu'j hav'is la mez'a'n grand'ec'o'n de ni'a'j ĉambr'o'j, aspekt'is kiel bed'o'j.
Mi vid'is arb'ar'et'o'j'n, en kiu'j la plej grand'a'j arb'o'j ne est'is pli alt'a ol mi.
La urb'et'o hav'is la aspekt'o'n de teatr'a scen'o.
Mi lac'iĝ'is tiom, ke mi baldaŭ en'ramp'is dom'e'n, kaj ferm'is la pord'o'n.
Kiam mi el'ir'is, mi marŝ'is tie'n kaj re'e'n kiom ebl'e, laŭ la long'ec'o de mi'a'j katen'o'j.
La imperi'estr'o rajd'is al mi, sed la ĉeval'o tim'is ek'vid'ant'e mi'n, preskaŭ for'ĵet'ant'e si'a'n rajd'ant'o'n.
Tio ne est'is strang'e, ĉar ver'e mi dev'is aspekt'i kiel mont'o.
Est'ant'e lert'a rajd'ant'o, la imperi'estr'o sid'is firm'e, dum li'a'j kavalir'o'j ir'is help'i li'n.
Tiam la imperi'estr'o de'ir'is de si'a ĉeval'o kaj marŝ'is al mi.
Li admir'is mi'n, sed li ne tiom proksim'iĝ'is al mi, ke mi pov'us li'n tuŝ'i.
La imperi'estr'o ordon'is al si'a'j kuir'ist'o'j, ke ili al'port'u al mi pli da nutr'aĵ'o kaj trink'aĵ'o.
Oni met'is nutr'aĵ'o'n sur vetur'il'o'j'n, kiu'j'n oni puŝ'is ĝis kie mi pov'is ating'i ili'n.
La imperi'estr'in'o kun la jun'a'j princ'o'j, kaj mult'e da nobel'o'j kaj sinjor'in'o'j ven'is apud'e, kaj ili rigard'is mi'n dum mi manĝ'is.
La imperi'estr'o est'is la plej alt'a el la vir'o'j.
Kresk'e li super'is ĉiu'j'n ali'a'j'n per la larĝ'ec'o de mi'a ung'o.
Li est'is bel'a laŭ mien'o kaj figur'o, kaj hav'is majest'a'n si'n'ten'o'n.
Oni dir'is al mi, ke li jam reg'is dum sep jar'o'j, kaj ke li est'is venk'ul'o kaj est'is respekt'at'a.
Li'a vest'ar'o est'is simpl'a ; nur sur la kap'o li port'is mal'pez'a'n kask'o'n el or'o, ornam'it'a'n de juvel'o'j kaj plum'o'j.
Li ten'is en la man'o nud'ig'it'a'n glav'o'n por si'n defend'i, se mi liber'ig'us mi'n.
De tiu glav'o la long'ec'o est'is ok centi'metr'o'j, kaj la ten'il'o kaj ing'o est'is bel'ig'it'a'j per diamant'o'j kaj or'a'j ornam'aĵ'o'j.
La ge'nobel'o'j port'is bel'a'j'n vest'o'j'n.
La lok'o, kiu'n ili okup'is, ŝajn'is gaj'e kaj divers'e kolor'it'a jup'o.
La imperi'estr'o oft'e parol'is al mi kaj mi respond'is, sed nek li nek mi kompren'is vort'o'n.
Post ĉirkaŭ du hor'o'j la kort'eg'an'o'j for'ir'is kaj mi rest'is gard'at'a de soldat'o'j, kiu'j dev'is mal'permes'i, ke la popol'o mi'n turment'u.
Tio est'is neces'a, ĉar unu el la vir'o'j kuraĝ'is paf'i al mi sag'o'n, kiam mi sid'is ter'e.
Li preskaŭ traf'is mi'a'n okul'o'n.
Kolonel'o ordon'is, ke oni kapt'u kaj lig'u li'n, kun'e kun ses ali'a'j, kiu'j ĝen'is mi'n.
Li juĝ'is, ke plej taŭg'a pun'o est'us trans'don'i ili'n lig'it'a'j'n en mi'a'j'n man'o'j'n.
Tio'n, do, la soldat'o'j far'is, pel'ant'e la mizer'ul'o'j'n per renvers'it'a'j lanc'o'j, ĝis kie mi pov'is kapt'i ili'n.
Mi lev'is ili'n per la dekstr'a man'o kaj met'is kvin el ili en mi'a'n poŝ'o'n.
Ten'ant'e la ses'a'n, mi rigard'is li'n kvazaŭ mi intenc'us manĝ'i li'n.
La mizer'ul'et'o kri'eg'is terur'e, kaj la kolonel'o kaj oficir'o'j mem ek'tim'eg'is, precip'e kiam mi el'tir'is mi'a'n poŝ'tranĉ'il'o'n.
Tamen ili tuj ĉes'is tim'i, kiam mi delikat'e tra'tranĉ'is la faden'o'j'n, kiu'j lig'is li'n.
Mi met'is li'n kviet'e ter'e'n kaj permes'is, ke li for'kur'u.
Ĉiu'j'n ali'a'j'n mi tiel sam'e trakt'is, el'pren'ant'e ili'n unu post unu el mi'a poŝ'o.
Mi rimark'is, ke la soldat'o'j kaj hom'o'j taks'is tio'n kiel pruv'o'n de mi'a bon'kor'ec'o, kaj oni rakont'is favor'e pri ĝi en la kort'eg'o.
Vesper'e mi en'ramp'is mal'facil'e en mi'a'n dom'o'n, kie mi kuŝ'is sur la ter'o, kaj tiu aranĝ'o daŭr'is dum dek kvar tag'o'j.
Dum'e la imperi'estr'o ordon'is, ke labor'ist'o'j far'u lit'o'n por mi.
Ili al'port'is per vetur'il'o'j ses'cent lit'o'j'n laŭ la ordinar'a grand'ec'o de la land'o.
Ili kun'kudr'is matrac'o'j'n en kvar tavol'o'j el po cent kvin'dek matrac'o'j ĉe ĉiu tavol'o ; tamen la lit'o eĉ tiel ne hav'is sufiĉ'e da dik'ec'o, por ke mi ne sent'us tra ĝi la mal'mol'a'n ŝton'a'n plank'o'n kaj pov'us kuŝ'i komfort'e.
Sam'e ili far'is por mi kovr'il'o'j'n sufiĉ'e bon'a'j'n por hom'o, kiu tiel kutim'iĝ'is al mal'agrabl'aĵ'o'j.
Aŭd'int'e pri mi'a al'ven'o, amas'o da hom'o'j al'ven'is por vid'i mi'n.
Tiel la vilaĝ'o'j sen'hom'iĝ'is, ke la imperi'estr'o ordon'is, ke tiu'j, kiu'j mi'n vid'is, for'ir'u tuj hejm'e'n.
Ili ne rajt'is ven'i pli proksim'e ol dek ses metr'o'j de mi'a dom'o sen la permes'o de la kort'eg'o.
El tiu cirkonstanc'o la regn'a'j ofic'ist'o'j aranĝ'is por si riĉ'a'n profit'o'n.
Dum'e la imperi'estr'o kaj li'a politik'ist'ar'o konsil'iĝ'is inter si pri tio, kio'n ili dev'as far'i kun mi, por ag'i plej saĝ'e.
Ili tim'is, ke mi ebl'e liber'ig'os mi'n, kaj ceter'e ke mi for'manĝ'os tiom da proviz'aĵ'o, ke est'as danĝer'o, ke mank'os nutr'aĵ'o'j.
Foj'e ili preskaŭ decid'is mort'ig'i mi'n aŭ per mal'sat'o aŭ per sag'o'j venen'it'a'j.
Tiam ili pri'pens'is, ke, mort'ig'int'e mi'n, ili kre'us pest'o'n, ĉar oni ne pov'us en'ter'ig'i tiel grand'a'n kadavr'o'n kiel mi'a.
Dum la konsil'iĝ'o, milit'a'j oficir'o'j ven'is al la pord'o de la konsil'ant'ar'a ĉambr'o.
Du el ili en'konduk'it'e rakont'is, kiel mi ag'is kun la ses kulp'ul'o'j antaŭ'e met'it'a'j'n en mi'a'j'n man'o'j'n.
Tio kaŭz'is tiom da bon'vol'o al mi, ke la imperi'estr'o ordon'is, ke ĉiu vilaĝ'o en la ĉirkaŭ'aĵ'o de tri'cent metr'o'j ĉirkaŭ la urb'o, dev'os liver'i ĉiu'maten'e ses bov'o'j'n, kvar'dek ŝaf'o'j'n kaj ali'a'j'n nutr'aĵ'o'j'n por mi'a sub'ten'ad'o, ankaŭ sufiĉ'e da pan'o kaj vin'o.
La pag'mon'o'n li asign'is kontraŭ si'a trezor'ej'o.
Ĉar la imperi'estr'o viv'as per si'a bien'o, nur mal'oft'e li postul'as help'a'n mon'o'n de la regn'an'o'j, kiu'j tamen est'as dev'ig'at'a'j al sen'pag'a milit'serv'o.
La imperi'estr'o apart'ig'is al mi ses'cent serv'ist'o'j'n, kiu'j ricev'is regal'a'n salajr'o'n, kaj ili star'ig'is si'a'j'n tend'o'j'n apud la pord'eg'o de la templ'o.
Ankaŭ oni ordon'is, ke tri'cent tajlor'o'j tranĉ'u vest'o'j'n laŭ la mod'o de tiu land'o.
La ĉeval'o'j de la imperi'estr'o kaj kavalir'o'j est'is oft'e ekzerc'at'a'j antaŭ mi, por ke ili kutim'iĝ'u al mi'a vid'iĝ'o.
Fin'e, ses el la plej lert'a'j instru'it'ul'o'j dev'is instru'i mi'n pri la tie'a lingv'o.
La ordon'o'j est'is plen'um'at'a'j.
Post tri semajn'o'j mi progres'is bon'e en la lern'ad'o de la lingv'o.
Dum'e li'a Moŝt'o oft'e honor'is mi'n per vizit'o kaj help'is instru'i mi'n en mi'a lern'ad'o.
Ni jam komenc'is iom inter'parol'i.
La unu'a'j vort'o'j, kiu'j'n mi lern'is, konsist'ig'is pet'o'n pri mi'a liber'ig'o.
Mi re'dir'is tiu'j'n vort'o'j'n ĉiu'tag'e, genu'ant'e.
La respond'o, laŭ tio, kio'n mi pov'is kompren'i est'is, ke mi dev'as atend'i.
Unu'e mi dev'os ĵur'i est'i pac'em'a kun la reĝ'o kaj li'a land'o.
La imperi'estr'o promes'is, ke oni kondut'os bon'e al mi.
Li konsil'is mi'n, ke mi kondut'u kiel ebl'e plej bon'e, por ke li'a'j regn'an'o'j admir'u mi'n.
Li dezir'is, ke mi ne mal'aprob'u, se li ordon'os, ke taŭg'a'j ofic'ist'o'j tra'serĉ'u mi'n, ĉar ver'ŝajn'e mi port'is i'a'j'n batal'il'o'j'n nepr'e tre danĝer'a'j'n, se ili est'as grand'a'j laŭ mi'a grand'ec'o.
Mi promes'is kontent'ig'i li'n, dir'ant'e sam'temp'e, ke mi tre volont'e sen'vest'ig'us mi'n, kaj el'turn'us antaŭ li la poŝ'o'j'n.
Li'a imperi'estr'a Moŝt'o respond'is, ke, laŭ la leĝ'o'j, du ofic'ist'o'j dev'os mi'n pri'esplor'i ; ke li sci'as, ke oni ne pov'os tio'n far'i sen mi'a konsent'o kaj help'o, ke li juĝ'as mi'n tiel grand'anim'a, ke li pov'as konfid'i ili'n en mi'a'j'n man'o'j'n ; ke kio'n ajn ili eventual'e for'pren'os de mi, oni cert'e re'don'os al mi, kiam mi for'ir'os, aŭ pag'os la plen'a'n valor'o'n laŭ mi'a postul'o.
Mi supr'e'n'lev'is la ofic'ist'o'j per mi'a'j man'o'j.
Unu'e mi met'is ili'n en la surtut'a'j'n poŝ'o'j'n, kaj post'e en ĉiu'n ali'a'n poŝ'o'n, krom du pantalon'a'j poŝ'o'j, kaj en sekret'a poŝ'o, en kiu trov'iĝ'is kelk'a'j neces'aĵ'o'j grav'valor'a'j nur por mi mem.
Tiu'n poŝ'o'n mi decid'is kaŝ'i pli zorg'e ol la ali'a'j'n.
En unu poŝ'et'o ili trov'is mon'uj'o'n en'hav'ant'a kelk'a'j'n or'a'j'n mon'er'o'j'n, en ali'a arĝent'a'n poŝ'horloĝ'o'n.
La sinjor'o'j far'is skrib'aĵ'o'n pri ĉio, kio'n ili vid'is.
Fin'int'e, ili pet'is mi'n met'i ili'n ter'e'n, por ke ili pov'u don'i la raport'o'n al la imperi'estr'o.
Post kelk'a temp'o mi far'is la jen'a'n traduk'o'n de tiu raport'o : ”Unu'e, en la dekstr'a surtut'a poŝ'o de la grand'a Hom'o Mont'o, post atent'a serĉ'ad'o, ni trov'is nur tuk'eg'o'n unu'pec'a'n el mal'delikat'a ŝtof'o sufiĉ'e grand'a'n por serv'i kiel tapiŝ'o en la imperi'estr'a tron'a ĉambr'eg'o.
”En la mal'dekstr'a poŝ'o ni vid'is arĝent'a'n kest'eg'o'n, kiu'n ni ne pov'is lev'i.
Ni pet'is, ke ĝi est'u mal'fermat'a.
Unu el ni en'paŝ'int'e si'n trov'is vad'ant'a en spec'o de polv'o.
Iom da ĝi flug'e lev'iĝ'is al ni'a'j vizaĝ'o'j kaj kaŭz'is al ni fort'a'n tern'ad'o'n.
”En la veŝt'a poŝ'o ni trov'is aparat'o'n simil'a'n al grand'eg'a palis'ar'o el du'dek fortik'a'j stang'o'j, per kiu konjekt'ebl'e la Hom'o Mont'o ord'ig'as si'a'j'n har'o'j'n.
En la dekstr'a pantalon'a poŝ'o ni trov'is fer'a'n cilindr'o'n, kies long'ec'o egal'as vir'a'n alt'ec'o'n.
Ĝi est'as fiks'it'a al fort'a lign'aĵ'o pli grand'a ol ĝi.
El unu flank'o de la cilindr'o el'star'as grand'a'j fer'aĵ'o'j.
Ni ne kompren'is ĝi'a'n uz'manier'o'n.
Simil'a objekt'o est'is en la du'a poŝ'o.
[Ili alud'as al mi'a pistol'o.
]”En la pli mal'grand'a ni trov'is rond'a'j'n plat'a'j'n metal'aĵ'o'j'n ruĝ'a'j'n kaj blank'a'j'n.
La ŝajn'e arĝent'a'j est'is tiel grand'a'j, ke apenaŭ ni pov'is lev'i ili'n.
En la mal'dekstr'a poŝ'o trov'iĝ'is du ing'o'j.
Est'is mal'facil'e tuŝ'i ili'a'n supr'o'n kiam ni star'is sur fund'o de la poŝ'o.
”Unu ing'o est'is kovr'it'a ; sur la supr'o de la ali'a trov'iĝ'is blank'a substanc'o, du'obl'e pli grand'a ol ni'a'j kap'o'j.
En ĉiu ing'o est'is pec'eg'o da ŝtal'a lamen'o, kiu'j'n ni ordon'is, ke la Hom'o Mont'o montr'u al ni, ĉar ni tim'is ke ebl'e ili est'as danĝer'a'j il'o'j.
”El la dekstr'a poŝ'o pend'is arĝent'a ĉen'eg'o kun mir'ind'a objekt'o ĉe la fin'o.
”Ni ordon'is al li, ke li el'tir'u la objekt'o'n, kia ajn ĝi est'u, fiks'it'a'n al tiu ĉen'o.
Ĝi ŝajn'e est'as glob'o far'it'a unu'flank'e el arĝent'o kaj ali'flank'e el ia tra'vid'ebl'a metal'o, tra kiu ni pov'is vid'i strang'a'j'n sign'o'j'n, kiu'j'n ni kred'is palp'ebl'a'j, ĝis la fingr'o'j est'is mal'help'at'a'j, renkont'ant'e la tra'vid'ebl'aĵ'o'n.
Li al'met'is tiu'n objekt'o'n al ni'a'j orel'o'j.
Ni aŭd'is sen'ĉes'a'n bru'o'n simil'a'n al tiu de akv'o'muel'il'o.
Tio dev'as est'i sovaĝ'a best'o, aŭ la di'o, kiu'n li ador'as, kaj ĉar li dir'is, ke li konsil'iĝ'as kun ĝi antaŭ ol i'o'n far'i, tial ni kred'as la du'a'n konjekt'o'n.
”El la mal'dekstr'a poŝ'o li el'pren'is grand'a'n ret'o'n, preskaŭ tiel grand'a kiel fiŝ'kapt'ist'a ret'o, sed ferm'ebl'a kaj mal'ferm'ebl'a.
Li uz'as ĝi'n kiel mon'uj'o'n, kiu'n ĝi simil'as.
Ni trov'is intern'e kelk'e da pec'eg'o'j el flav'a metal'o.
Ili dev'as est'i mult'valor'a'j, se ili est'as or'a'j.
Obe'int'e la ordon'o'j'n de vi'a Imperi'estr'a Moŝt'o, ni el'esplor'is ĉiu'j'n poŝ'o'j'n.
”Post'e ni rimark'is, ke zon'o ĉirkaŭ'as li'n, far'it'a el la haŭt'o de grand'eg'a best'o.
Mal'dekstr'e de ĝi pend'is glav'o, kiu hav'is la long'ec'o'n de kvin vir'o'j.
Kaj dekstr'e sak'o divid'it'a en du fak'o'j'n, sufiĉ'e grand'a por en'hav'i tri regn'an'o'j'n de vi'a Imperi'estr'a Moŝt'o.
En unu el tiu'j ĉi ĉambr'et'o'j si'n trov'is kelk'e da glob'o'j aŭ mult'pez'a'j pilk'o'j far'it'a'j el metal'o.
Ili hav'as la grand'ec'o'n de ni'a'j kap'o'j kaj ne est'is facil'e ili'n lev'i.
La ali'a ĉambr'et'o en'hav'is kvant'o'n da nigr'a'j grajn'o'j ; ili est'is nek grand'a'j nek pez'a'j, ĉar en la man'o ni pov'is ten'i almenaŭ kvin'dek.
”Jen est'as preciz'a katalog'o de la aparten'aĵ'o'j de la Hom'o Mont'o.
Li ĝentil'e kondut'is al ni, kaj li montr'is dec'a'n respekt'o'n al la komisi'it'ar'o de vi'a Imperi'estr'a Moŝt'o.
”Sub'skrib'it'a kaj sigel'it'a je la kvar'a tag'o de la ok'dek'naŭ'a lun'o de la bon'aŭspici'a reg'ad'o de vi'a Imperi'estr'a Moŝt'o.
| ”Klefren Frelok. ”Mars'o Frelok. |
Mi'a ĝentil'ec'o kaj bon'a kondut'o tiel gajn'is la bon'a'n opini'o'n de la imperi'estr'o kaj li'a'j kort'eg'an'o'j, ke mi esper'is est'i liber'ig'ot'a baldaŭ.
Mi klopod'is pli'grand'ig'i la favor'a'j'n sent'o'j'n.
La en'land'ul'o'j grad'e iom pli kuraĝ'is.
Foj'e mi kuŝ'iĝ'is kaj permes'is al kvin aŭ ses el ili danc'i sur mi'a man'o.
Fin'e, ge'knab'o'j kuraĝ'is lud'i si'n'kaŝ'o'n kaj serĉ'o'n inter mi'a'j har'o'j.
De tiam, kiam tio unu'e okaz'is, mi pov'is iom'et'e parol'i kaj kompren'i ili'a'n lingv'o'n.
Iu'n tag'o'n la imperi'estr'o dezir'is amuz'i mi'n.
Li ordon'is spektakl'o'n.
En tia'j vid'aĵ'o'j ili super'as ĉiu'j'n naci'o'j'n, kiu'j'n mi kon'as, rilat'e lert'ec'o'n kaj pomp'o'n.
La danc'ant'o'j sur la ŝnur'o amuz'is mi'n bon'e.
Ili montr'is si'n sur mal'dik'a blank'a faden'o, etend'it'a proksim'um'e unu metr'o'n super la ter'o.
Pardon'u al mi se mi pli'long'ig'as mi'a'n histori'o'n per plu'a rakont'ad'o.
La ŝnur'danc'ist'o'j est'is ĉiam vir'o'j, kiu'j cel'as grand'a'j'n pozici'o'j'n, kaj alt'a'n kort'eg'a'n favor'o'n.
Ili pret'iĝ'as en fru'a jun'ec'o prepar'ant'e si'n por tiu ĉi art'o, kaj kelk'a'j el ili est'as nek instru'it'ul'o'j, nek el nobel'a'j famili'o'j.
Kiam grand'a ofic'o est'as ne okup'at'a pro mort'o aŭ mal'honor'o, kio okaz'as oft'e, kvin aŭ ses kandidat'o'j pet'as la imperi'estr'o'n, ke li permes'u ili'n amuz'i la kort'eg'o'n per ŝnur'danc'ad'o.
Tiu, kiu salt'is plej alt'e sen fal'i, gajn'as.
Oft'e la imperi'estr'o ordon'as la ministr'o'j'n mem montr'i si'a'n kapabl'o'n, por konvink'i li'a'n Moŝt'o'n, ke ili ne perd'is si'a'n lert'ec'o'n.
Flimnapo, la trezor'ist'o, laŭ ĝeneral'a fam'o salt'as sur ŝnur'o almenaŭ du centi'metr'o'j'n pli alt'a ol ĉiu ali'a sinjor'o en la tut'a land'o.
Mi vid'is li'n renvers'salt'ant'a foj'o'n post foj'o, sur plad'o fiks'it'a sur unu el ili'a'j ŝnur'o'j, ne pli dik'a ol ni'a'j pak'faden'o'j.
Mi'a amik'o Reldresal, ĉef'a privat'a imperi'estr'a sekretari'o, est'as, laŭ mi'a opini'o, la du'a en ord'o de la ŝnur'danc'ist'o'j.
La ali'a'j ministr'o'j est'as preskaŭ egal'a'j inter si.
Tiu'j amuz'aĵ'o'j oft'e kaŭz'as mort'ig'a'j'n mal'feliĉ'o'j'n, el kiu'j oni rakont'as mult'a'j'n.
Mi mem vid'is du aŭ tri kandidat'o'j'n romp'i si'a'j'n membr'o'j'n.
La danĝer'o pli'grand'iĝ'as, kiam la ministr'o'j mem laŭ ordon'o montr'as si'a'n lert'ec'o'n, ĉar, klopod'int'e super'i si'n mem, kelk'a'j nepr'e ĉiu'okaz'e fal'as.
Apenaŭ unu, kiu ne est'as vund'it'a.
Oni dir'is al mi, ke antaŭ du jar'o'j Flimnapo fal'is sur kusen'o'n de la imperi'estr'o, okaz'e kuŝ'ant'a sur la ter'o, kiu sol'a mal'help'is, ke li est'u romp'int'a al si la kol'o'n.
Pli mal'oft'e antaŭ ili'a'j Moŝt'o'j kaj la ĉef'a ministr'o okaz'as ali'a sport'o.
La imperi'estr'o met'as sur la tabl'o'n tri mal'dik'a'j'n silk'a'j'n faden'o'j'n, kies long'ec'o est'as dek kvin centi'metr'o'j.
Unu est'as purpur'a, du'a flav'a, kaj la tri'a blank'a, jen la premi'o'j.
La ceremoni'o okaz'as en la grand'a tron'a ĉambr'o.
Ĝi est'as prov'o tut'e mal'simil'a al prov'o'j kutim'a'j en ali'a'j land'o'j de la nov'a aŭ mal'nov'a mond'o.
La imperi'estr'o ten'as horizontal'e en si'a'j man'o'j baston'o'n.
La kandidat'o'j ir'as antaŭ'e'n unu post ali'a, jen sub'ramp'as, jen super'salt'as la baston'o'n, laŭ la dezir'o de la imperi'estr'o, kiu pli aŭ mal'pli alt'e ten'as ĝi'n.
Foj'e la imperi'estr'o ten'as unu fin'aĵ'o'n de la baston'o kaj ministr'o la ali'a'n.
Kiu est'as plej facil'mov'em'a kaj el'ten'em'a, ricev'as la purpur'a'n silk'a'n faden'o'n.
La flav'a faden'o est'as don'at'a al la du'a kaj la blank'a al la tri'a.
Ĉiu port'as la kolor'a'n faden'o'n ĉirkaŭ la tali'o.
Mult'e da grand'ul'o'j ĉe la imperi'estr'a kort'eg'o hav'as tia'j'n.
La ĉeval'o'j de la imperi'estr'o, konduk'it'a'j ĉiu'tag'e antaŭ mi'n, ne plu tim'is.
Vid'ant'e mi'n, ili kutim'is al'ven'i ĝis mi'a'j pied'o'j sen ŝancel'iĝ'i.
Met'int'e man'o'n sur ter'o'n, mi permes'is rajd'ant'o'j'n super'salt'i ĝi'n.
Iu'n tag'o'n mi hav'is la feliĉ'o'n amuz'eg'i la imperi'estr'o'n.
Unu'e mi propon'is, ke li ordon'u, ke oni al'port'u al mi kelk'a'j'n baston'o'j'n, kies long'ec'o dev'is est'i kvin'dek centi'metr'o'j, kaj kies dik'ec'o dev'as egal'i la mez'dik'ec'o'n de mi'a'j baston'o'j.
Maten'e ses arb'ar'ist'o'j kun tiom da vetur'il'o'j al'ven'is.
Ĉiu'n vetur'il'o'n ses ĉeval'o'j tren'is.
Mi pren'is naŭ baston'o'j'n kaj fort'e fiks'is ili'n en la ter'o, je la angul'o'j de kvadrat'o.
Mi lig'is mi'a'n naz'tuk'o'n al la baston'o'j, streĉ'ant'e ĝi'n firm'e, ĝis ĝi simil'is al tambur'o.
Kvar horizontal'a'j baston'o'j est'is fiks'it'a'j en la alt'ec'o de dek'du centi'metr'o'j super la naz'tuk'o.
Ili util'is por rand'o'j ĉiu'flank'e.
Post la perfekt'ig'o de la konstru'aĵ'o, mi pet'is, ke la imperi'estr'o las'u du'dek kvar el si'a'j kavaleri'an'o'j ven'i kaj ekzerc'iĝ'i sur tiu eben'aĵ'o.
Li'a Moŝt'o bon'vol'is konsent'i, tial mi supr'e'n'lev'is la rajd'ant'o'j'n unu'op'e per mi'a'j man'o'j, arm'it'a'j'n kaj pret'ig'it'a'j'n.
La oficir'o'j ĉe'est'is por ekzerc'i ili'n.
Post kiam ili est'is ord'ig'it'a'j, ili apart'iĝ'is du'on'e, ili ŝajn'e batal'et'is, paf'is sen'pint'a'j'n sag'o'j'n, el'tir'is la glav'o'j'n, for'rajd'is kaj sekv'is, atak'is kaj re'ir'is, kaj per mal'mult'a'j vort'o'j, mi neniam vid'is pli bon'a'j'n manovr'o'j'n.
La rand'o'j mal'help'is ke la ĉeval'o'j fal'u mal'supr'e'n.
Tio tiel plaĉ'is al li'a Moŝt'o, ke li ordon'is, ke oni ripet'u la spektakl'o'n post kelk'a'j tag'o'j.
Foj'e eĉ plaĉ'is al li est'i lev'it'a de mi kaj komand'i la soldat'o'j'n.
Mal'facil'e li decid'ig'is la Imperi'estr'in'a'n Moŝt'o'n, ke ŝi konfid'u si'n en mi'a'j'n man'o'j'n, kaj mi ten'is ŝi'n sid'ant'a en seĝ'o sufiĉ'e proksim'e por vid'i la tut'a'n farad'o'n.
Feliĉ'e, neni'a mal'feliĉ'o okaz'is dum tiu'j parad'o'j, sed fin'e viv'eg'a ĉeval'o, aparten'ant'a al unu el la kapitan'o'j, pied'o'bat'ant'e tra'skrap'is tru'o'n en la naz'tuk'o.
La ĉeval'o fal'et'is, de'ĵet'ant'e la rajd'ant'o'n kaj si'n mem.
Mi tuj help'is ili'n kaj, kovr'int'e la tru'o'n per unu man'o, mi mal'supr'e'n'met'is la tut'a'n skadr'o'n per la ali'a man'o sam'manier'e, kiel mi lev'is ili'n.
La fal'int'a ĉeval'o est'is streĉ'vund'it'a je la mal'dekstr'a ŝultr'o.
La soldat'o est'is tut'e sen difekt'o.
Mi re'bon'ig'is mi'a'n tuk'o'n laŭ mi'a kapabl'o, tamen mi ne re'e uz'is ĝi'n tiel.
Foj'e, kiam mi amuz'is la imperi'estr'o'n kaj la kort'eg'an'o'j'n, al'ven'is rapid'e send'it'o, kiu dir'is al li'a Moŝt'o, ke kelk'a'j reg'at'o'j, kiu rajd'is proksim'e al la lok'o, kie mi unu'e est'is trov'it'a, vid'is grand'a'n nigr'a'n objekt'o'n kuŝ'ant'a sur la ter'o.
Tio est'is strang'e form'it'a.
Je la centr'o ĝi est'is alt'a kiel vir'o.
La rand'o'j hav'is la larĝ'ec'o'n de la dorm'o'ĉambr'o de li'a Moŝt'o.
Unu'e ili supoz'is, ke ĝi viv'as, sed ĉar ĝi kuŝ'is sen'mov'e sur la ter'o, ili vid'is ke ĝi ne est'is viv'ul'o, kiel ili unu'e kred'is.
Iu'j el ili marŝ'is ĉirkaŭ ĝi, fin'e ili star'is unu'j sur la ŝultr'o'j de ali'a'j, kaj tiel supr'e'n'ramp'is sur ĝi'n, kaj, si'n trov'int'e sur eben'a supr'aĵ'o, ili pied'frap'is kaj ek'sci'is, ke ĝi est'as kav'a intern'e.
Kred'ant'e, ke ĝi aparten'as al Hom'o Mont'o, ili propon'is al la imperi'estr'o ven'ig'i ĝi'n per nur kvin ĉeval'o'j al la palac'o.
Mi tuj kompren'is, kio'n ili trov'is, kaj ĝoj'is aŭd'i la sci'ig'o'n.
Ŝajn'e kiam mi ating'is la bord'o'n post la al'ven'o, mi tiel konfuz'iĝ'is, ke mi ne rimark'is, antaŭ al'ven'i al la lok'o, kie mi dorm'is, ke mi perd'is la ĉapel'o'n.
Ĝi est'is lig'it'a per ŝnur'et'o dum mi rem'is kaj naĝ'is, sed ebl'e ĝi fal'is post la al'bord'iĝ'o.
Mi konjekt'is, ke la ŝnur'et'o romp'iĝ'is akcident'e, ne observ'at'e de mi, tial mi kred'is, ke mi perd'is la ĉapel'o'n.
kiam mi est'is en la mar'o.
Mi klar'ig'is al la imperi'estr'o la util'ec'o'n de la ĉapel'o kaj mi pet'is li'n, ke li ordon'u la vir'o'j'n ven'ig'i ĝi'n.
La sekv'ant'a'n tag'o'n la vetur'ig'ist'o'j al'ven'is kun ĝi en ne tre bon'a stat'o, ĉar ili tra'bor'is du tru'o'j'n en la spac'o de kvar centi'metr'o'j de la rand'o.
En tiu'j ili fiks'is du hok'o'j'n kaj lig'is per long'a ŝnur'o al la jung'aĵ'o, kaj tiel ili tir'is mi'a'n ĉapel'o'n tra kilo'metr'o.
Tamen, ĉar la land'o en tiu insul'o est'as tre plat'a kaj eben'a, ĝi ne est'is tiel mal'bon'ig'it'a, kiel mi tim'is.
Post du tag'o'j la imperi'estr'o vol'is si'n amuz'i laŭ strang'a manier'o.
Ordon'int'e, ke ĉiu'j soldat'o'j loĝ'ant'a'j en la ĉirkaŭ'aĵ'o de la ĉef'urb'o si'n pret'ig'u, li dezir'is, ke mi star'u kun pied'o'j apart'ig'it'a'j kiel ebl'e plej vast'e.
Li tiam ordon'is al mal'jun'a general'o, spert'a estr'o kaj mi'a bon'a protekt'ant'o, ke li form'u la soldat'o'j'n dens'e kaj marŝ'ig'u ili'n sub mi.
La infanteri'o po du'dek kvar ĉiu'vic'e, kaj la kavaleri'o po dek ses marŝ'is, tambur'o'j sonor'is, standard'o'j flirt'is kaj batal'il'o'j bril'is.
Ĉe'est'is tri mil el la infanteri'o kaj mil el la kavaleri'o.
Mi send'is tiom da pet'o'j al la imperi'estr'o, ke fin'e li konsil'iĝ'is kun si'a'j ministr'o'j pri mi'a liber'ig'o.
Ĉiu'j konsent'is krom Skajreŝ Bolgolam, kiu elekt'is sen ia incit'eg'o est'i mi'a mal'amik'o.
Sed la konsil'ant'ar'o kun'e kun la imperi'estr'o aprob'is malgraŭ li.
Skajreŝ est'is admiral'o, tre estim'at'a kaj konfid'at'a de la imperi'estr'o, ankaŭ li est'is kompetent'ul'o, sed li est'as mal'gaj'em'a kaj murmur'em'a.
Tamen, fin'e, li konsent'is, sed li postul'is, ke mi dev'ig'e ĵur'u observ'i cert'a'j'n kondiĉ'o'j'n.
Li aranĝ'is ili'n, kaj li mem kun'e kun du ministr'o'j kaj kelk'a'j eminent'ul'o'j al'port'is al mi tiu'j'n kondiĉ'o'j'n.
Post la leg'o de ili mi dev'is ĵur'i, ke mi plen'um'os ili'n, unu'e laŭ la kutim'o en mi'a land'o, kaj post'e laŭ la leg'o'j de Liliput'o.
Tio est'as, ke mi dev'is ten'i la dekstr'a'n pied'o'n en la mal'dekstr'a man'o, met'i la mez'fingr'o'n de la dekstr'a man'o sur la vert'o'n, kaj la dik'a'n fingr'o'n sur la pint'o'n de la dekstr'a orel'o.
Sci'vol'em'ul'o'j vol'is leg'i la kondiĉ'o'j'n, kiu'j don'is al mi liber'ec'o'n.
Jen ili est'as : ”Golbasto Momaren Evlamo Gurdilo Ŝefin Mul'i Ul'i Gue, potenc'a Imperi'estr'o de Liliput'o, ĝoj'o kaj terur'o de la mond'o, kies aŭtoritat'o etend'iĝ'as kvin mil blustrugojn [ĉirkaŭ du'dek kilo'metr'o'j'n ]al la rand'o'j de la mond'o, monarĥ'o, pli alt'a ol la fil'o'j de hom'o'j.
Kies pied'o'j pren'as mal'supr'e'n ĝis la centr'o, kaj kies kap'o tuŝ'as la sun'o'n.
Kiam li far'as kap'sign'o'n la princ'o'j trem'as.
Li est'as agrabl'a kiel printemp'o, komfort'a kiel somer'o, frukt'o'don'a kiel aŭtun'o, terur'a kiel vintr'o.
Li'a Imperi'estr'a Moŝt'o propon'as al la Hom'o Mont'o la sekv'ant'a'j'n regul'o'j'n.
Li ĵur'u plen'um'i ili'n.
”Unu'e.
La Hom'o Mont'o ne rajt'as for'ir'i el la land'o sen ni'a permes'o.
”Du'e.
Li ne rajt'as vizit'i la ĉef'urb'o'n sen ni'a ordon'o, tiam la loĝ'ant'o'j hav'os avert'o'n, ke ili rest'u dom'e.
”Tri'e.
La Hom'o Mont'o marŝ'os laŭ'long'e de la grand'a'j voj'o'j, ne flank'iĝ'ant'e ĉu por ir'i aŭ por kuŝ'iĝ'i sur la kamp'o'j.
”Kvar'e.
Li dev'as zorg'i, ke li ne prem'u per la pied'o'j, ĉu la korp'o'j'n aŭ ĉeval'o'j'n, aŭ vetur'il'o'j'n de ni'a'j am'ant'a'j reg'at'o'j, kaj ne pren'u ili'n en si'a'j'n man'o'j'n sen ili'a konsent'o.
”Kvin'e.
La Hom'o Mont'o dev'as port'i en la poŝ'o ni'a'n send'it'o'n kaj li'a'n ĉeval'o'n unu'foj'e en ĉiu monat'o, kiam neces'as, ke oni rapid'u, kaj marŝ'i kun ili Liliput'a'n vetur'ad'o'n ses'tag'a'n, kaj re'port'i li'n al ni'a ĉef'urb'o.
”Ses'e.
La Hom'o Mont'o dev'os al'ig'i si'n al ni kontraŭ mal'amik'o'j, kiu'j loĝ'as en la insul'o Blefusku, kaj li pen'os detru'i ili'a'n milit'ŝip'ar'o'n, nun'temp'e prepar'ant'a si'n por invad'i ni'a'n land'o'n.
”Sep'e.
La Hom'o Mont'o dev'os help'i la labor'ist'o'j'n dum si'a liber'a'j temp'o'j, li met'os iu'j'n grand'a'j'n ŝton'o'j'n sur la mur'o'n de la ĉef'a park'o kaj ali'a'j imperi'estr'a'j konstru'aĵ'o'j.
”Ok'e.
En la daŭr'o de du monat'o'j la Hom'o Mont'o ter'mezur'os la insul'o'n, kalkul'ant'e si'a'j'n paŝ'o'j'n, ĉirkaŭ la mar'bord'o.
”Fin'e.
Post ĵur'o, ke li observ'os ĉiu'j'n regul'o'j'n, oni don'os al la Hom'o Mont'o nutr'aĵ'o'n sufiĉ'a'n por nutr'i mil sep'cent du'dek kvar reg'at'o'j de ni'a land'o.
Li hav'os la permes'o'n al'proksim'iĝ'i al ni'a Imperi'estr'a Person'o kaj ali'a'j'n sign'o'j'n de ni'a favor'o.
”Sub'skrib'it'a en la palac'o de Belfaborak la dek'du'a'n tag'o'n de la naŭ'dek'unu'a monat'o de ni'a reg'ad'o.
”Mi ĵur'is kaj sub'skrib'is la regul'o'j'n tre kontent'e, kvankam iu'j el ili ne est'is honor'a'j.
Mi sci'is, ke Skajreŝ instig'is ili'n.
Tiam oni mal'ŝlos'is la ĉen'o'j'n kaj mi est'is liber'ig'it'a.
Li'a Moŝt'o mem ĉe'est'is la ceremoni'o'n.
Mi fal'is ter'e'n apud la pied'o'j de la imperi'estr'o, sed li ordon'is, ke mi lev'iĝ'u, kaj post mult'e da afabl'aĵ'o'j, kiu'j'n mi ne ripet'as por ne ŝajn'i tro mal'modest'a, li daŭr'ig'is parol'i pri si'a esper'o, ke mi est'os fidel'a serv'ist'o kaj merit'os egal'e li'a'j'n est'int'a'j'n kaj est'ont'a'j'n favor'o'j'n.
Kred'ebl'e plaĉ'os al la leg'ant'o rimark'i, ke en la last'a paragraf'o la imperi'estr'o far'is kondiĉ'o'n pri la kvant'o da viand'o kaj trink'aĵ'o, kiam oni don'os al mi, nom'e, sufiĉ'e da ili por mil sep'cent du'dek kvar Liliput'an'o'j.
Post'e mi ek'sci'is, ke per kalkul'o pri la grand'ec'o de mi'a korp'o, ili trov'is, ke mi est'as dek'du'obl'e pli grand'a ol unu et'ul'o.
Konsekvenc'e, mi bezon'os nutr'aĵ'o'n sufiĉ'a'n por mil sep'cent du'dek kvar da ili.
Mi'a unu'a pet'o post mi'a liber'iĝ'o est'is permes'o vizit'i la ĉef'urb'o'n, Milendon.
La imperi'estr'o bon'vol'e konsent'is, dir'ant'e sam'temp'e, ke mi est'u zorg'em'a ne vund'i loĝ'ant'o'j'n nek difekt'i dom'o'j'n.
La hom'o'j aŭd'is per proklam'o pri la vizit'o.
La mur'o, kiu ĉirkaŭ'as la urb'o'n, hav'as la alt'ec'o'n de sep'dek centi'metr'o'j kaj almenaŭ tri'dek da larĝ'ec'o, tial vetur'il'o kaj ĉeval'o'j facil'e pov'as ir'i laŭ'long'e de ĝi'a supr'o.
Flank'e de ĝi je ĉiu'j tri metr'o'j star'as fort'eg'a'j tur'o'j.
Mi super'paŝ'is la grand'a'n okcident'a'n pord'eg'o'n kaj ir'is tre kviet'e laŭ'long'e de la du ĉef'a'j strat'o'j, mov'ant'e mi'n flank'e'n.
Mi vest'is mi'n per mal'long'a veŝt'o, ĉar mi tim'is, ke la bask'o'j de surtut'o difekt'us la tegment'o'j'n kaj de'flu'il'o'j'n de dom'o'j.
Tre zorg'em'e mi paŝ'is, por ke mi ne pied'prem'u la hom'o'j'n, kvankam la ordon'o'j est'is tre preciz'a'j, ke ĉiu'j rest'u hejm'e, aŭ el'ir'u je si'a propr'a risk'o.
La tegment'o'j kaj la plej alt'a'j fenestr'o'j est'is plen'a'j de hom'o'j.
Mi kred'is, ke mi neniam vid'is pli mult'hom'a'n urb'o'n.
Ĝi est'as kvadrat'a ; ĉiu flank'o hav'as la long'o'n de cent kvin'dek metr'o'j.
Du grand'a'j strat'o'j, kies larĝ'o est'as unu metr'o kaj du'on'o, apart'ig'as ĝi'n kvar'on'e.
La voj'o'j kaj strat'o'j, kiu'j'n mi vid'is, sed sur kiu'j'n mi ne pov'is marŝ'i, hav'as larĝ'ec'o'n de tri'dek centi'metr'o'j.
Kvin'cent mil hom'o'j pov'as loĝ'i en la urb'o.
La dom'o'j hav'as po tri ĝis kvin etaĝ'o'j'n, la butik'o'j kaj vend'ej'o'j est'as plen'a'j je proviz'aĵ'o'j.
La palac'o de la imperi'estr'o star'as mez'e de la urb'o, kie la du grand'a'j strat'o'j inter'kruc'iĝ'as.
Ĝi est'as ĉirkaŭ'at'a per mur'o'j ses'dek centi'metr'o'j'n alt'a'j kaj ses metr'o'j'n for de la palac'o mem.
La imperi'estr'o permes'is al mi trans'paŝ'i tiu'n mur'o'n, kaj pro la vast'ec'o de la lok'o, mi facil'e pov'is vid'i ĉio'n.
La ekster'a kort'o est'as kvadrat'o, kies ĉiu flank'o hav'as la long'ec'o'n de dek du metr'o'j.
Ĝi en'hav'as du ali'a'j'n kort'o'j'n.
En la plej mal'grand'a trov'iĝ'as la imperi'estr'a loĝ'ej'o, kiu'n mi tre dezir'is vid'i.
Sed est'is tre mal'facil'e tio'n far'i, ĉar la grand'a'j pord'eg'o'j hav'is la alt'ec'o'n de nur kvar'dek kvin centi'metr'o'j kaj la larĝ'ec'o'n de dek ok.
Nu, la konstru'aĵ'o'j de la ekster'a kort'o hav'is almenaŭ unu metr'o'n kaj du'dek kvin centi'metr'o'j'n da alt'ec'o, ne est'is ebl'e por mi trans'pas'i ili'n sen difekt'i i'o'n, kvankam la mur'o'j est'is konstru'it'a'j el ĉiz'it'a ŝton'o.
Tamen li'a Moŝt'o vol'is, ke mi vid'u la luks'ec'o'n de li'a palac'o.
Sed tio'n mi pov'is far'i nur post tri tag'o'j.
Ir'int'e en la imperi'estr'a'n park'o'n kaj tranĉ'int'e du el la plej grand'a'j tie'a'j arb'o'j, per mi'a poŝ'tranĉ'il'o mi far'is du skabel'o'j'n, kies alt'ec'o est'is unu metr'o, kaj de sufiĉ'a fort'ec'o por sub'ten'i mi'n.
De'nov'e oni avert'is la loĝ'ant'o'j'n, mi re'marŝ'is tra la urb'o al la palac'o, port'ant'e la du benk'et'o'j'n en la man'o.
Al'ven'int'e al la flank'o de la ekster'a kort'o, mi star'is sur unu benk'et'o kaj per la man'o mi zorg'e supr'e'n'lev'is la ali'a'n kaj star'ig'is ĝi'n en la spac'o inter la unu'a kaj la du'a kort'o, kies larĝ'ec'o est'is du metr'o'j kaj du'on'o.
Mi paŝ'is facil'e trans la konstru'aĵ'o'j'n de unu benk'et'o al la ali'a.
Mi supr'e'n'tir'is la unu'a'n per hok'form'a baston'o.
Tiel mi ating'is la plej intern'a'n kort'o'n.
Mi kuŝ'ig'is mi'n flank'e, met'ant'e la vizaĝ'o'n apud la fenestr'o'j'n de la mez'etaĝ'o.
Ili est'is mal'ferm'it'a'j, por ke mi vid'u la plej bel'eg'a'j'n ĉambr'o'j'n, kiu'j'n oni pov'us imag'i.
Tie mi vid'is ŝi'a'n Moŝt'o'n kaj la ge'reĝ'id'o'j'n en ili'a'j propr'a'j loĝ'ej'o'j kun ili'a'j ĉef'a'j kort'eg'an'o'j apud ili.
Ŝi'a Moŝt'o est'is tiel afabl'a, ke ŝi rid'et'is graci'e kaj prezent'is al mi si'a'n man'o'n, por ke mi kis'u ĝi'n.
Du semajn'o'j post mi'a liber'ig'o, Reldresal, ĉef'a ministr'o por privat'a'j afer'o'j, ven'is en mi'a'n dom'o'n kun nur unu serv'ist'o.
Li ordon'is, ke li'a vetur'il'o rest'u mal'proksim'e kaj dezir'is, ke mi don'u al li hor'o'n de mi'a temp'o.
Tio'n mi bon'vol'e far'is, ĉar li est'is ministr'o grav'a kaj honest'a, kaj li foj'e help'is mi'n ĉe la imperi'estr'o.
Mi propon'is kuŝ'iĝ'i, tiel ke li ating'u pli facil'e mi'a'n orel'o'n, sed li prefer'is est'i supr'e'n'lev'it'a de mi kaj ten'at'a en mi'a man'o dum ni'a inter'parol'ad'o.
Komenc'ant'e li gratul'is pri mi'a liber'iĝ'o kaj dir'is, ke ebl'e li help'is mi'n.
Sed li al'don'is, ke se ne est'us pro la nun'a stat'o de afer'o'j en la kort'eg'o, ebl'e mi ne est'us ating'int'a ĝi'n tiel fru'e.
Ĉar li dir'is : ”Ni ŝajn'as prosper'a'j al fremd'ul'o'j, sed ni sufer'as de du mal'bon'o'j, tio est'as hejm'a mal'pac'o, kaj la tim'o de fremd'a'j mal'amik'o'j.
”Pri la unu'a vi dev'as kompren'i, ke jam de sep'dek monat'o'j ekzist'as du parti'o'j, nom'at'a'j ”Trameksan ”kaj ”Stameksan ”.
Oni kon'as ili'n per ili'a'j kalkan'um'o'j.
Trameksanulo port'as alt'a'j'n kalkan'um'o'j'n kaj la ali'a'j mal'alt'a'j'n.
Efektiv'e oni pretend'as, ke est'as la alt'kalkan'um'ul'o'j, kies opini'o'j plej bon'e akord'as kun la tradici'o'j de ni'a antikv'a konstituci'o.
Iel li'a Moŝt'o elekt'is uz'i kiel ministr'o'j'n nur tiu'j'n, kiu'j port'as mal'alt'a'j'n kalkan'um'o'j'n, kaj sam'e en ĉiu'j ofic'o'j dis'don'at'a'j de li.
”Sen'dub'e vi rimark'is, ke la kalkan'um'o'j de li'a Moŝt'o est'as mal'pli alt'a'j per almenaŭ du mili'metr'o'j ol tiu'j de la kort'eg'an'o'j.
Inter la parti'o'j ekzist'as tiom da mal'am'o reciprok'a, ke la kontraŭ'ul'o'j nek manĝ'as nek trink'as kun'e.
La Trameksanuloj est'as plej mult'a'j, sed la potenc'o est'as tut'e ni'a.
Ni tim'as, ke li'a Moŝt'o la hered'ont'o inklin'iĝ'as al la Trameksanoj, almenaŭ unu el li'a'j kalkan'um'o'j est'as pli alt'a ol la ali'a.
Kaŭz'e de tio li marŝ'as ne'rekt'e.
”Pli'e, ni est'as minac'at'a'j per milit'o el la insul'o Blefusku.
Tio est'as la ali'a grand'a imperi'o de la tut'mond'o, preskaŭ tiel grand'a kaj potenc'a kiel la ni'a.
Ĉar pri tio, kio'n vi dir'as pri ali'a'j ŝtat'o'j sur la mond'o en'hav'ant'a'j hom'o'j'n tiel grand'a'j'n kiel vi, ni'a'j saĝ'ul'o'j mult'e dub'as, pli volont'e kred'ant'e, ke vi fal'is el la lun'o aŭ stel'o'j, ĉar ni'a'j histori'a'j skrib'aĵ'o'j de ses mil monat'o'j ne nom'as i'a'n land'o'n krom Liliput'o kaj Blefusku.
Tiu'j du potenc'a'j regn'o'j sen'ĉes'e inter'batal'is en la daŭr'o de tri'dek ses monat'o'j.
”Mi nun rakont'os al vi kiel la milit'o komenc'iĝ'is.
Ĉiu'j konfes'as, ke la mal'nov'a manier'o manĝ'i ov'o'j'n est'is romp'i ili'n ĉe la larĝ'a fin'o.
Tamen iam okaz'is, ke la av'o de la nun'a imperi'estr'o, est'ant'e knab'o, romp'is ov'o'n por manĝ'i ĝi'n laŭ la tiam'a kutim'o ĉe la larĝ'a fin'o kaj tranĉ'is si'a'n fingr'o'n.
Tial la imperi'estr'a patr'o dis'send'is ordon'o'n ke, sub minac'o de grand'a pun'o, ĉiu'j regn'an'o'j romp'u la mal'larĝ'a'j'n fin'o'j'n de si'a'j ov'o'j.
La hom'o'j tiel ofend'iĝ'is pri tio, ke ses ribel'o'j okaz'is, per kiu'j unu imperi'estr'o perd'is la viv'o'n, ali'a la kron'o'n.
Tiu'j ĉi mal'feliĉ'o'j est'is ĉiam incit'at'a'j de la monarĥ'o'j de Blefusku, kaj ĉe ili'a kviet'ig'o la ekzil'it'o'j rifuĝ'is al tiu insul'o.
”Oni kalkul'as, ke dek unu mil hom'o'j de temp'o al temp'o sufer'is mort'pun'o'n prefer'e ol romp'i si'a'j'n ov'o'j'n je la mal'larĝ'a fin'o.
Cent'o'j da grand'a'j libr'o'j est'is el'don'it'a'j pri tiu disput'o.
Oni mal'permes'is la libr'o'j'n de la larĝ'fin'ul'o'j kaj ili ne pov'as labor'i por la ŝtat'o.
Sed ili est'as favor'at'a'j ĉe la kort'eg'o de la imperi'estr'o de Blefusku.
Ili ankaŭ ricev'as help'o'n de si'a'j sam'ide'an'o'j en Liliput'o kaj sang'a milit'o okaz'as dum tri'dek monat'o'j.
”Kelk'foj'e ni sukces'as, sed ne ĉiam.
Ni jam perd'is kvar'dek grand'a'j'n milit'ŝip'o'j'n kaj mult'a'j'n mal'grand'a'j'n, kun'e kun tri'dek mil lert'a'j mar'ist'o'j kaj soldat'o'j.
La mal'util'o okaz'int'a al la mal'amik'o est'as kalkul'at'a est'i iom pli grand'a ol ni'a.
Tamen ili hav'as nun grand'a'n milit'ŝip'ar'o'n kaj si'n prepar'as por ven'i tie'n ĉi.
Li'a imperi'estr'a Moŝt'o, kred'ant'e ke vi est'as kuraĝ'a kaj fort'a, ordon'is al mi montr'i al vi la afer'o'n.
”Mi propon'is mi'a'n humil'a'n serv'o'n, kaj mi pet'is la sekretari'o'n don'i mi'a'n respekt'plen'a'n salut'o'n al la imperi'estr'o, kaj dir'i, ke laŭ mi'a opini'o mi ne dev'is, est'ant'e fremd'ul'o, est'i pro'batal'ant'o por iu el la land'a'j parti'o'j.
Sed mi est'is pret'a, sen tim'i i'o'n, protekt'i li'a'n Moŝt'o'n kaj regn'o'n kontraŭ ĉiu.
La insul'a regn'o de Blefusku kuŝ'as nord'e de Liliput'o.
Kanal'o, kies larĝ'ec'o est'as ok'cent metr'o'j, apart'ig'as la du insul'o'j'n.
Ĝis tiam mi ne vid'is la insul'o'n.
Post la raport'o, kiu'n la ministr'o don'is al mi, mi evit'is montr'i mi'n ĉe la flank'o apud Blefusku, pro tim'o ke mi ebl'e est'os vid'at'a de la ŝip'an'o'j de la mal'amik'o.
Ili ne kon'is mi'n.
Ĉar la imperi'estr'o mal'permes'is, ke ili inter'vizit'u, oni de'ten'is ŝip'o'j'n laŭ leĝ'a ordon'o dum la milit'o.
Mi komunik'is al li'a Moŝt'o projekt'o'n, kiu'n mi el'pens'is, por kapt'i la tut'a'n milit'ŝip'ar'o'n de la mal'amik'o.
Ni'a'j spion'o'j cert'ig'is, ke la ŝip'o'j ankr'is en iu haven'o, pret'a'j por la unu'a favor'a vent'o.
Mi konsil'iĝ'is kun la plej lert'a'j mar'ist'o'j pri la profund'ec'o de la kanal'o, kiu'n ili oft'e jam sond'is.
Ili respond'is, ke mez'e de ĝi, je la alt'mar'a temp'o, la profund'ec'o est'as du metr'o'j.
Marŝ'int'e al la nord'orient'a mar'bord'o, kaj kuŝ'iĝ'int'e post mont'et'o, mi pren'is el la poŝ'o lorn'et'o'n kaj rigard'is la ankr'it'a'j'n ŝip'o'j'n.
Est'is kvin'dek milit'ŝip'o'j kaj mult'e da transport'il'o'j.
Post'e mi re'ven'is hejm'e'n kaj pet'is, ke oni don'u al mi kvant'o'n da fort'a ŝnur'aĵ'o kaj fer'a'j stang'o'j, kiu'j simil'is trik'il'o'j'n.
Mi plekt'is la ŝnur'eg'o'j'n tri'obl'e por pli'fort'ig'i ili'n.
Mi ankaŭ kun'tord'is ĉiu'j'n fer'a'j'n stang'o'j'n tri'op'e kaj je la fin'o de ĉiu tri'obl'a stang'o mi form'is hok'o'n.
Fiks'int'e kvin'dek hok'o'j'n al tiom da ŝnur'eg'o'j, mi re'ir'is al la nord'orient'a mar'bord'o, for'met'is la surtut'o'n, ŝu'o'j'n kaj ŝtrump'o'j'n kaj en'ir'is la mar'o'n je du'on'hor'o antaŭ alt'mar'o.
Mi vad'is kiel ebl'e plej rapid'e, mez'e de la kanal'o mi naĝ'is proksim'um'e tri'dek metr'o'j'n, ĝis mi pov'is tuŝ'i la ter'o'n.
Mi al'ven'is al la ŝip'ar'o post mal'pli ol du'on'hor'o.
La mal'amik'o'j est'is tiel tim'ig'it'a'j, kiam ili vid'is mi'n, ke ili el'salt'is el la ŝip'o'j kaj naĝ'is al la land'o.
Tie ĉe'est'is tri'dek mil hom'o'j.
Mi tuj kapt'is la antaŭ'aĵ'o'n de ĉiu ŝip'o per hok'o kaj lig'is ĉiu'j'n faden'o'j'n kun'e.
Dum'e la mal'amik'o'j paf'is mil'o'j'n da sag'o'j ; mult'a'j el ili traf'is mi'a'j'n man'o'j'n kaj vizaĝ'o'n, dolor'ig'ant'e kaj mal'help'ant'e mi'n.
Mi'a plej grand'a tim'o est'is pri la okul'o'j, kiu'j'n mi preskaŭ perd'is ; sed, mi memor'is mi'a'j'n okul'vitr'o'j'n, kiu'j, kiel mi antaŭ'e dir'is, est'is en la kaŝ'it'a poŝ'o ne trov'it'a de la serĉ'ant'o'j.
Mi el'pren'is ili'n kaj lig'is ili'n sur la vizaĝ'o'n, kaj tiel protekt'it'e mi daŭr'ig'is la labor'o'n sen atent'i, ke la sag'o'j oft'e frap'is la vitr'o'j'n sen'efik'e.
Mi est'is lig'int'a ĉiu'j'n hok'o'j'n ; pren'int'e do la lig'o'tuber'o'n per la man'o, mi pen'is for'tir'i la ŝip'o'j'n.
Sed mi mal'sukces'is mov'i eĉ unu.
Ĉar ĉiu'j est'is ankr'it'a'j, la plej mal'facil'a part'o de mi'a entrepren'o rest'is.
Las'int'e la faden'o'j'n sen de'pren'i la hok'o'j'n de la ŝip'o'j, mi tra'tranĉ'is la ankr'a'j'n ŝnur'eg'o'j'n per la poŝ'tranĉ'il'o, ricev'ant'e sam'temp'e cent'o'j'n da sag'o'j en la man'o'j'n kaj vizaĝ'o'n.
Tiam, re'pren'int'e la faden'o'j'n, mi facil'e for'tir'is la plej grand'a'j'n ŝip'o'j'n de la mal'amik'o'j.
La Blefuskanoj ne pov'is imag'i, kio'n mi intenc'is far'i ; ili est'is tut'e mir'ig'it'a'j.
Ili supoz'is, ke mi vol'is nur mal'lig'i la ŝip'o'j'n, sed kiam ili vid'is, ke mi tranĉ'is la ŝnur'eg'o'j'n por for'tir'i ili'n, ili el'las'is grand'a'n kri'o'n de ĉagren'o kaj mal'esper'o ; ĝi est'as ne'pri'skrib'ebl'a !
For'ir'int'e el danĝer'o, mi halt'is por el'ŝir'i la sag'o'j'n, kiu'j pik'vund'is mi'n, kaj mi ŝmir'is mi'n per la ŝmir'aĵ'o, kiu'n oni don'is al mi, kiam mi al'ven'is, kiel mi jam antaŭ'e rakont'is.
Post'e mi de'met'is la okul'vitr'o'j'n kaj atend'is hor'o'n, ĝis la flu'o iom pli mal'grand'iĝ'is.
Tiam mi vad'is tra la mez'kanal'o kaj al'ven'is bon'stat'e.
Li'a imperi'estr'a Moŝt'o kaj la tut'a kort'eg'o star'is sur la mar'bord'o, atend'ant'e la rezult'o'n de tiu aventur'o.
Ili vid'is, ke la ŝip'o'j antaŭ'e'n vojaĝ'as en la form'o de nov'lun'o, sed ili ne pov'is vid'i mi'n, ĉar mi est'is sub'akv'ig'it'a ĝis la brust'o.
Kiam mi ating'is la plej profund'a'n lok'o'n, ili tim'is plu, ĉar mi sub'akv'iĝ'is ĝis la kol'o.
Li'a Moŝt'o kred'is, ke mi dron'is kaj ke la ŝip'o'j de la mal'amik'o'j al'ven'as batal'e.
Sed li baldaŭ re'kuraĝ'iĝ'is, ĉar la akv'o far'iĝ'is mal'pli profund'a je ĉiu paŝ'o, kiu'n mi far'is.
Baldaŭ ili pov'is vid'i mi'n kaj mi lev'is supr'e'n la lig'o'tuber'o'n de la ŝnur'o'j, kiu'j kun'lig'is la ŝip'o'j'n.
Mi kri'is laŭt'e : ”Viv'u la potenc'a imperi'estr'o de Liliput'o !
”Tiu ĉi grand'a potenc'ul'o graci'e renkont'is mi'n, kaj kun mult'e da laŭd'o li far'is mi'n ”Nardako ”, kio est'as la plej alt'a rang'o en li'a land'o.
Li'a Moŝt'o dezir'is, ke mi prov'u tir'i la ali'a'j'n ŝip'o'j'n de la mal'amik'o'j al li'a'j haven'o'j.
Tiel sen'lim'a est'as la ambici'o de princ'o'j, ke li ŝajn'e eĉ pri'pens'is la venk'o'n de la tut'a regn'o Blefusku por ig'i ĝi'n provinc'o reg'at'a de vic'reĝ'o.
Li intenc'is mort'ig'i la ekzil'it'o'j'n kaj dev'ig'i ĉiu'j'n hom'o'j'n romp'i la mal'larĝ'a'j'n fin'o'j'n de si'a'j ov'o'j, kaj tiel far'iĝ'i la sol'a monarĥ'o de la tut'a mond'o.
Mi pen'is ŝanĝ'i li'a'n intenc'o'n per mult'e da argument'o'j egal'e de la saĝ'ec'o kaj de la just'ec'o.
Mi mal'kaŝ'e dir'is, ke mi neniam help'os neni'ig'i la liber'ec'o'n de brav'a'j hom'o'j.
La plej saĝ'a'j ministr'o'j de la konsil'ant'ar'o konsent'is kun mi pri tio.
Mi'a mal'kaŝ'a, mem'konfid'a deklaraci'o tiel kontraŭ'is la projekt'o'j'n de la imperi'estr'o, ke li neniam pardon'is al mi.
Li parol'is ruz'e pri mi'a opini'o ĉe la konsil'ant'ar'o.
Mi ek'sci'is post'e, ke iu'j, per silent'o, ŝajn'is konsent'i kun mi, sed ali'a'j, kiu'j est'is mi'a'j mal'amik'o'j, el'las'is parol'o'j'n, kiu'j ne'rekt'e mal'util'is mi'n.
Post tri semajn'o'j al'ven'is ambasador'ar'o el Blefusku, por propon'i humil'e pac'o'n.
Ĉio fin'iĝ'is feliĉ'e por ni'a imperi'estr'o laŭ kondiĉ'o'j, kiu'j'n mi ne rakont'os.
Ses ambasador'o'j al'ven'is kun sekv'ant'ar'o de kvin'cent vir'o'j.
La en'ir'o est'is tre impon'a, kiel taŭg'is por la okaz'o.
Fin'int'e la inter'konsent'o'n kaj aŭd'int'e iel pri mi'a bon'vol'o al ili, la send'it'o'j vizit'is mi'n, laŭd'ant'e mi'a'n kuraĝ'o'n kaj grand'anim'ec'o'n.
Ili invit'is mi'n vizit'i ili'a'n insul'o'n, dir'ant'e, ke ili'a imperi'estr'o tiel ordon'is al ili.
Tio, kio'n oni rakont'is pri mi, mir'ig'is ili'n.
Ili postul'is, ke mi montr'u mi'a'n vast'eg'a'n fort'ec'o'n.
Mi don'is la pruv'o'j'n, kiu'j'n ili pet'is de mi.
Post'e ili amuz'is si'n long'e.
Mi regal'is ili'n je ili'a grand'eg'a kontent'ig'o kaj mir'o.
Mi pet'is ili'n honor'i mi'n per la prezent'o de mi'a'j humil'a'j salut'o'j al la imperi'estr'o, ili'a mastr'o, kies fam'o plen'ig'is la tut'a'n mond'o'n.
Sekv'e, mi pet'is permes'o'n vizit'i la imperi'estr'o'n Blefuskan.
La imperi'estr'o konsent'is, sed mi rimark'is klar'e, ke la propon'o ne plaĉ'is al li.
La kaŭz'o'n mi ne kompren'is, ĝis iu sci'ig'is mi'n, ke Flimnap kaj Bolgolam parol'is fals'e al li pri mi'a'j rilat'o'j kun la ambasador'o'j, dir'ant'e, ke mi est'as mal'fidel'a al li.
Sed pri tio mi est'is tut'e sen'kulp'a.
Mi skrib'os kelk'a'j'n vort'o'j'n pri la liliput'an'o'j kaj ili'a'j leĝ'o'j kaj kutim'o'j.
Tiu'j et'ul'o'j est'as tre lert'a'j kaj ili lern'as diligent'e.
Kiam iu el ili mort'as, oni en'ter'ig'as la korp'o'n kun la pied'o'j supr'e, ĉar ili kred'as, ke la mort'int'o'j re'viv'iĝ'os je la last'a tag'o.
Sed antaŭ tiu temp'o la mond'o renvers'iĝ'os, kaj tial la mort'int'o'j est'os re'e sur la pied'o'j, pret'a'j por marŝ'i.
Kelk'e da ili'a'j leĝ'o'j est'as iom strang'a'j kompar'e kun la ni'a'j.
Mal'ver'em'o kaj tromp'o est'as taks'at'a'j kiel pli mal'bon'a'j ol rab'o.
Ĉar ili dir'as, ke oni pov'as defend'i si'a'j'n posed'aĵ'o'j'n pli facil'e ol mal'help'i, ke ali'a hom'o mensog'u al iu.
Tial se vir'o far'as promes'o'n kaj ne plen'um'as ĝi'n, oni pun'as li'n sever'e.
Ankaŭ se iu hav'as mon'o'n, kiu'n li promes'is gard'i, kaj perd'as ĝi'n pro mal'zorg'em'o aŭ el'spez'as ĝi'n, li est'as krim'ul'o.
La leĝ'o postul'as ne nur, ke la kulp'ul'o'j est'u pun'at'a'j, sed ke la sen'kulp'ul'o'j est'u rekompenc'it'a'j.
Tiu, kiu kondut'as bon'e dum tut'a jar'o ricev'os mon'o'n kaj favor'o'n de la imperi'estr'o.
La statu'o de la di'in'o Just'ec'o en la juĝ'ej'o hav'as mal'ferm'it'a'j'n okul'o'j'n, du antaŭ'e, du mal'antaŭ'e, kaj po du dekstr'e kaj mal'dekstr'e de la kap'o.
Per tio oni vol'as sign'i, ke la di'in'o pov'as vid'i ĉie kaj ĉiel.
Ŝi ten'as mal'ferm'it'a'n sak'o'n da or'o en la dekstr'a man'o, glav'o'n en la ing'o en la mal'dekstr'a.
Tio signif'as, ke ŝi prefer'as rekompenc'i el la mal'ferm'it'a sak'o ol pun'i per la glav'o.
La imperi'estr'o, vol'ant'e montr'i special'a'n favor'o'n aŭ nom'i al ofic'o, ne elekt'as la plej saĝ'a'n aŭ lert'a'n vir'o'n.
Li elekt'as tiu'n, kiu kondut'is plej bon'e kaj kiu est'as plej brav'a kaj just'a el la reg'an'o'j.
Mal'dank'em'o est'as mort'pun'at'a, kaj tiu, kiu re'don'is mal'bon'o'n por bon'o, est'as sen'taŭg'ul'o, ne ind'a je viv'o.
Mi bedaŭr'as skrib'i, ke la imperi'estr'o kaj la regn'an'o'j ne observ'is tia'j'n bon'a'j'n leĝ'o'j'n kiel ili dev'us.
Ĉar se ili est'us ĉiam observ'ant'a'j ili'n, li'a Moŝt'o ne kondut'us kontraŭ mi tiel mal'bon'e, post mi'a'j pen'o'j help'i li'n.
Liliput'o hav'as tri gimnazi'o'j'n.
Ĉiu infan'o dev'as ir'i en la lern'ej'o'j'n.
Ĉiu est'as eduk'at'a bon'e kaj lern'as far'iĝ'i honor'ind'a, brav'a kaj ver'em'a.
Al la vart'ist'in'o'j est'as mal'permes'at'e rakont'i al la infan'o'j mal'saĝ'a'j'n kaj har'star'ig'a'j'n fabel'o'j'n.
Se ili rakont'as tia'j'n, ili est'as batat'a'j per la vip'o kaj est'as send'at'a'j al sen'kun'ul'a lok'o.
Nun mi skrib'os al vi pri mi'a viv'o inter tiu'j strang'a'j liliput'an'o'j.
Mi fabrik'is tabl'o'n kaj seĝ'o'n el la plej alt'a arb'o en la imperi'estr'a park'o.
Du'cent kudr'ist'in'o'j si'n okup'is por far'i mi'a'j'n ĉemiz'o'j'n kaj la tol'aĵ'o'n por mi'a lit'o kaj tabl'o.
Ili uz'is la plej dik'a'n kaj mal'delikat'a'n tol'o'n, kiu trov'iĝ'is en la insul'o.
Eĉ ili kudr'is kelk'e da fald'o'j kun'e por pli'fort'ig'i ĝi'n.
La kudr'ist'in'o'j mezur'is mi'n dum mi kuŝ'is ter'e.
Unu star'is apud la kol'o, ali'a apud la krur'o, kaj ili uz'is fort'a'n ŝnur'et'o'n.
Unu lert'a vir'in'o far'is por mi ĉemiz'o'n laŭ mezur'o'j ricev'it'a'j nur el la ĉirkaŭ'mezur'o de mi'a dik'a fingr'o.
Ĉar ŝi dir'is, du'foj'e ĉirkaŭ la dik'a fingr'o est'as la mezur'o de la karpe'o, kaj du'foj'e ĉirkaŭ la karpe'o est'as unu'foj'e ĉirkaŭ la kol'o, kaj du'foj'e ĉirkaŭ la kol'o est'as unu'foj'e ĉirkaŭ la tali'o.
Tiel ŝi far'is tre taŭg'a'n ĉemiz'o'n.
Ali'a'manier'e la tri'cent tajlor'o'j, kiu'j fabrik'is mi'a'j'n vest'o'j'n, mezur'is mi'n.
Mi star'iĝ'is genu'e kaj ili met'is ŝtup'ar'et'o'n de la ter'o al mi'a kol'o ; vir'o supr'e'n'ir'is kaj fal'ig'is ŝnur'o'n de mi'a kol'um'o ĝis la ter'o.
Tiel li trov'is la long'ec'o'n de la vest'o.
La tali'o'n kaj brak'o'j'n mi mem mezur'is.
La plej grand'a pec'o de tuk'o hav'is nur la grand'ec'o'n de metr'o de larĝ'a ruband'o ; mi'a'j vest'o'j aspekt'is kiel flik'aĵ'o, sed sam'kolor'a.
Tri'cent kuir'ist'o'j pret'ig'is mi'a'n nutr'aĵ'o'n kaj ĉiu kuir'is sufiĉ'a'n por du plad'o'j.
Kiam mi est'is pret'a por manĝ'i, mi lev'is du'dek kelner'o'j'n en la man'o kaj star'ig'is ili'n sur la tabl'o'n.
Cent rest'is ter'e por ven'ig'i manĝ'aĵ'o'j'n kaj barel'o'j'n da vin'o.
La kelner'o'j sur la tabl'o supr'e'n'tir'is ĉio'n per faden'o'j, sam'e kiel mi lev'as sitel'o'n el put'o.
Unu kuir'pec'o ordinar'e sufiĉ'as por unu plen'buŝ'o.
Unu'foj'e mi eĉ manĝ'is lumb'o'n de bov'o tiel grand'a'n, ke mi dev'is mord'i tri'foj'e.
Mi neniam manĝ'is ali'a'n tiel grand'a'n.
Ankaŭ la anser'o'j'n kaj meleagr'o'j'n mi manĝ'is per unu'foj'a glut'o.
La mal'grand'a'j'n bird'o'j'n mi manĝ'is po du'dek sur la fin'o de mi'a tranĉ'il'o ; mi ne hav'is fork'o'n.
Unu tag'o'n la imperi'estr'o dir'is al mi, ke la edz'in'a Moŝt'o kaj la ge'reĝ'id'o'j ŝat'us ven'i por tag'manĝ'i kun mi.
Kompren'ebl'e mi dir'is, ke mi ĝoj'us ili'n vid'i, kaj ili al'ven'is.
Mi sid'ig'is ili'n sur ceremoni'a'j'n seĝ'o'j'n sur la tabl'o apud mi.
Ili'a'j soldat'o'j ĉirkaŭ'is ili'n.
La ministr'o, kiu mal'am'is mi'n, ĉe'est'is.
Mi vid'is, ke li rigard'as mi'n sever'e, sed mi ne atent'is pri tio kaj nur manĝ'is des pli mult'e.
Post'e mi aŭd'is, ke Skajreŝ mal'util'is mi'n, ĉar li dir'is al la imperi'estr'o, ke la kost'o por mi'a nutr'aĵ'o kaj vest'o'j est'is tiom'a, ke la land'o ruin'iĝ'os, se mi est'os permes'at'a rest'i tie pli long'e.
Mult'e da sinjor'in'o'j kaj nobel'o'j al'vetur'is por vizit'i mi'n.
Kiam ili ven'is, mi lev'is la vetur'il'o'n kaj ĉeval'o'j'n tre zorg'e per mi'a'j man'o'j kaj star'ig'is ili'n sur la tabl'o'n, sur kiu mi jam fiks'is el'star'ant'a'n rand'o'n, por ke la vetur'il'o'j kaj ĉeval'o'j ne fal'u de ĝi'a flank'o.
Oft'e kvar vetur'il'o'j, plen'a'j je hom'o'j, est'is sur la tabl'o sam'temp'e.
Sid'ant'e sur mi'a seĝ'o, mi klin'iĝ'is por parol'i al mi'a'j gast'o'j.
Dum mi babil'is kun la ar'et'o en unu kaleŝ'o, la vetur'ig'ist'o'j de la ali'a'j mal'rapid'e ĉirkaŭ'ir'is sur la supr'o de la tabl'o.
Nun mi vol'as skrib'i pri konspir'o, kiu'n oni far'is kontraŭ mi en Liliput'o.
Iu'n tag'o'n, pret'iĝ'ant'e por vizit'i la imperi'estr'o'n de Blefusku, mi aŭd'is, ke iu nobel'o ven'is al mi'a dom'o.
Sen dir'i si'a'n nom'o'n, li pet'is inter'parol'i kun mi.
El'ir'int'e, mi supr'e'n'pren'is li'a'n Moŝt'o'n.
Mi ordon'is al mi'a'j serv'ist'o'j dir'i, ke mi ir'is kuŝ'i kaj ke ili ne rajt'as vek'i mi'n.
Ŝlos'int'e la pord'o'n, mi sid'iĝ'is antaŭ la nobel'o.
Vid'int'e li'n mal'trankvil'a, mi demand'is al li, kio est'as ?
Tiam li pet'is mi'n aŭskult'i pacienc'e, ĉar li vol'as rakont'i mult'o'n, kio rilat'as mi'a'n viv'o'n kaj honor'o'n.
Mi respond'is, ke mi aŭskult'os avid'e, kaj li parol'is jen'e : ”Vi dev'as sci'i, ”li dir'is, ”ke la imperi'estr'o en la last'a temp'o oft'e kun'ven'is privat'e kun la nobel'o'j pri vi.
Antaŭ du tag'o'j iu pen'is kulp'ig'i vi'n pri perfid'o kaj ali'a'j krim'o'j.
Nu, ĉar mi kred'as, ke ili ag'as mal'just'e, kaj ĉar vi ĉiam montr'is al mi bon'o'n kaj ĝentil'ec'o'n, mi risk'as mi'a'n viv'o'n por ven'i avert'i vi'n.
”Jen est'as kopi'o de la kulp'ig'o'j redakt'it'a'j kontraŭ vi.
”Tuj li montr'is pec'et'o'n da paper'o, kies grand'ec'o egal'is tiu'n de ni'a'j poŝt'mark'o'j, kaj mal'ferm'int'e ĝi'n, leg'is laŭt'e la jen'o'n : ”La Hom'o Mont'o est'as akuz'at'a pri mal'obe'o de la esprim'it'a'j ordon'o'j de Li'a Imperi'estr'a Moŝt'o, kiu pet'is, ke la Hom'o Mont'o ek'kapt'u la tut'a'n ŝip'ar'o'n, kiu aparten'as al la Imperi'o de Blefusku, ke li help'u venk'i tiu'n insul'o'n kaj sklav'ig'i la loĝ'ant'o'j'n kaj mort'ig'i ĉiu'j'n, kiu'j romp'as si'a'j'n ov'o'j'n je la mal'larĝ'a fin'o.
Al tiu propon'o la Hom'o Mont'o mal'konsent'is.
Li est'as kulp'a, ĉar li mal'obe'is tiu'n ordon'o'n de Li'a Imperi'estr'a Moŝt'o.
”Ankaŭ ni akuz'as la Hom'o'n Mont'o'n, ke li akcept'is amik'e la send'it'o'j'n de la kort'eg'o de Blefusku, kiu'j est'is antaŭ ne'long'e mal'kaŝ'a'j mal'amik'o'j de Liliput'o.
Fin'e, la Hom'o Mont'o pret'ig'is si'n por vizit'i la insul'o'n de Blefusku.
Ver'e, Li'a Imperi'estr'a Moŝt'o konsent'is al tiu vizit'o, sed ni kulp'ig'as la Hom'o'n Mont'o'n pri la intenc'o help'i la Imperi'estr'o'n de Blefusku milit'i kontraŭ ni'a insul'o.”
”Ĉu vi kompren'as, ”daŭr'ig'is la nobel'o, fald'ant'e la paper'o'n, ”pri kio vi est'as kulp'ig'at'a ?
Unu'e, mi dev'as dir'i al vi, ke li'a imperi'estr'a Moŝt'o dir'is al la ministr'o'j, ke kompat'o dev'as est'i montr'at'a al vi pro la serv'o'j, kiu'j'n vi far'is por ni.
Sed Skajreŝ kaj la ali'a'j nobel'o'j postul'is, ke vi est'u mort'ig'at'a kruel'e.
Aŭ oni ek'brul'ig'os vi'a'n dom'o'n dum vi'a dorm'ad'o, aŭ du'dek mil vir'o'j paf'os al vi venen'a'j'n sag'o'j'n.
”Sed la imperi'estr'o decid'is, ke vi ne est'u mort'ig'ot'a.
Li demand'is la opini'o'n de Reldresal, kiu hav'as ĉiam amik'ec'o'n por vi ; li opini'is jen'e.
Reldresal konsent'is pri vi'a'j grand'a'j krim'o'j, sed li opini'is ke, ĉar vi est'as util'a, vi merit'as, ke oni montr'u kompat'o'n, kaj rigard'ant'e vi'a'j'n serv'o'j'n, li konsil'is, ke oni ne mort'ig'u, sed nur blind'ig'u vi'n.
Tiel la postul'o'j de la just'ec'o est'os plen'um'it'a'j.
Tia'manier'e li ag'os just'e.
”Sed ne ĉiu'j'n sinjor'o'j'n tio kontent'ig'is.
Skajreŝ ek'koler'is, dir'ant'e, ke li mir'as, ke Reldresal vol'as sav'i la viv'o'n de perfid'ul'o, ke li ankaŭ kred'as, ke vi est'as mem mal'larĝ'fin'ul'o.
Li daŭr'ig'as, ke pro vi'a fort'o, vi pov'os iam mal'util'i ni'a'n land'o'n, kaj ĉar vi est'as perfid'ul'o, oni dev'us mort'ig'i vi'n.
La ali'a'j nobel'o'j konsent'is kun li.
Ili dir'is al la imperi'estr'o, ke li post ne'long'e est'os almoz'ul'o, ĉar vi kost'as tiom da mon'o por nutr'aĵ'o'j kaj vest'o'j, kaj ebl'e, est'ant'e blind'ul'o, vi manĝ'os pli mult'e.
”Tamen la imperi'estr'o rifuz'is konsent'i pri vi'a mort'o.
Li dir'is, ke, ĉar la ministr'o'j opini'is ne sufiĉ'a la pun'o'n de blind'ig'o, ali'a pun'o dev'as est'i trov'ot'a.
Reldresal de'nov'e parol'is ; li dir'is, ke, ĉar est'is tiel mult'kost'e nutr'i vi'n, est'us pun'o tre konven'a, se vi ricev'us ĉiam mal'pli kaj mal'pli da nutr'aĵ'o, ĝis vi mort'os pro mal'sat'o.
Tiu metod'o est'us ŝpar'em'a.
Tuj post vi'a mort'o kvin aŭ ses mil regn'an'o'j dev'us de'tranĉ'i la karn'o'n de vi'a'j ost'o'j, for'port'i la pec'o'j'n en vetur'il'o'j kaj en'ter'ig'i ili'n en divers'a'j lok'o'j de la insul'o.
La skelet'o dev'us star'i kiel monument'o kaj admir'aĵ'o por ĉiu'j rigard'ont'o'j.
Ĉiu'j konsent'is, sed decid'is far'i ĉio'n sekret'e.
”Post tri tag'o'j Reldresal ven'os tie'n ĉi por leg'i tiu'j'n ĉi kulp'ig'o'j'n, kiu'j'n mi ĵus leg'is, kaj por dir'i al vi, ke laŭ la ordon'o de la imperi'estr'o vi dev'as est'i blind'ig'it'a.
Du'dek kirurg'o'j de li'a Moŝt'o paf'os tre akr'a'j'n sag'o'j'n en vi'a'j'n okul'o'j'n, dum vi kuŝ'os sur la ter'o.
Jen mi rakont'is al vi ĉio'n, kio'n vi dev'as atend'i, kaj vi ag'u laŭ vi'a vol'o.
Ĉar neni'u rajt'as ek'sci'i, ke mi vizit'is vi'n, mi re'ir'os en la kort'eg'o'n kiel ebl'e plej sekret'e.
”Tuj li for'ir'is kaj mi rest'is dub'a kaj mal'trankvil'a.
Mi pri'pens'is, kio'n mi dev'as far'i.
Preskaŭ mi decid'is uz'i mi'a'n fort'o'n, ĉar, hav'ant'e liber'ec'o'n, mi pov'is venk'i facil'e ĉiu'j'n et'ul'o'j'n kaj ruin'ig'i la urb'o'n per ŝton'o'j.
Sed tio ne est'us honor'ind'a, ĉar mi ĵur'is, ke mi ne far'os mal'util'o'n al la insul'o kaj la loĝ'ant'o'j.
Kvankam la imperi'estr'o est'is mal'just'a kaj kruel'a kontraŭ mi, mi opini'is, ke mi ne rajt'as romp'i mi'a'n promes'o'n.
Fin'e mi decid'is, kio'n mi dev'as far'i.
Hav'ant'e la permes'o'n de la imperi'estr'o vizit'i la insul'o'n de Blefusku, mi pret'ig'is ĉio'n por tie'n ir'i.
Mi send'is leter'o'n al Reldresal por sci'ig'i li'n, ke mi intenc'as vojaĝ'i al Blefusku, laŭ la permes'o don'it'a al mi de la imperi'estr'o, kaj mi al'don'is, ke mi for'ir'os hodiaŭ maten'e.
Sen'prokrast'e mi ir'is al la rand'o de la insul'o, kie est'is la ŝip'ar'o.
Mi kapt'is grand'a'n milit'ŝip'o'n kaj lig'is ŝnur'o'n al ĝi.
Mi sen'vest'ig'is mi'n kaj met'is la vest'o'j'n sur la ŝip'o'n, kaj marŝ'ant'e en la mar'o, mi tir'is la ŝip'o'n post mi.
Tiel vad'ant'e kaj naĝ'ant'e mi trans'ir'is la kanal'o'n kaj ating'is la haven'o'n de Blefusku.
Mi est'is atend'at'a, kaj la hom'o'j ŝajn'is kontent'a'j mi'n vid'i.
Ili send'is du gvid'ant'o'j'n kun mi al la ĉef'urb'o.
Tiu'j'n vir'o'j'n mi ten'is en la man'o, dum ili gvid'is mi'n laŭ'long'e de la voj'o'j.
Ating'int'e la pord'eg'o'j'n de la urb'o, mi met'is ili'n sur la ter'o'n, kaj pet'is ili'n, ke ili dir'u al la imperi'estr'o de Blefusku, ke mi atend'as li'a'j'n ordon'o'j'n.
Post hor'o mi ricev'is respond'o'n ; ili'a'j Moŝt'o'j el'ir'os mi'n akcept'i.
La imperi'estr'o kaj li'a kort'eg'an'ar'o el'rajd'is el la palac'o kaj ŝi'a Imperi'estr'in'a Moŝt'o kaj ŝi'a'j sinjor'in'o'j al'ven'is vetur'ant'e.
Ili ne ŝajn'is tim'ig'it'a'j mi'n vid'i.
Mi kuŝ'iĝ'is ter'e kaj kis'is la man'o'j'n de ili'a'j Moŝt'o'j.
Mi dir'is, ke mi ven'is laŭ mi'a promes'o, kaj kun konsent'o de la imperi'estr'o de Liliput'o ; mi sent'is mi'n honor'it'a, ĉar mi est'is ricev'it'a bon'vol'e.
Mi pet'is, ke li'a Imperi'estr'a Moŝt'o permes'u al mi far'i tio'n, kio'n mi pov'os por help'i li'n.
Oni kondut'is ĝentil'e al mi dum mi'a rest'ad'o en Blefusku.
Ĉar neni'e est'is loĝ'ej'o tiel grand'a, ke mi pov'us en'ir'i ĝi'n, mi est'is sen dom'o kaj lit'o.
Mi dev'is dorm'i sur la ter'o, kovr'it'a de mantel'o.
Tri tag'o'j'n post mi'a al'ven'o en Blefusku, mi marŝ'is laŭ'long'e de la mar'bord'o, kiam subit'e mi ek'vid'is i'o'n sur la mar'o, kio simil'is boat'o'n renvers'it'a'n.
Mi de'pren'is la ŝu'o'j'n kaj ŝtrump'o'j'n kaj vad'is tra la mar'o.
Ating'int'e la objekt'o'n, mi vid'is klar'e, ke ĝi ver'e est'as grand'a boat'o, kiu'n, mi supoz'as, vent'eg'o pel'is tie'n.
Mi rapid'e re'ir'is al la bord'o kaj marŝ'is al la urb'o por pet'i, ke li'a Moŝt'o bon'vol'u prunt'i al mi du'dek el la plej grand'a'j ŝip'o'j kaj tri mil mar'ist'o'j'n sub komand'o de admiral'o.
La imperi'estr'o konsent'is kaj la ŝip'ar'o vetur'is al la lok'o, kie mi trov'is la boat'o'n.
Mi re'e vad'is en la mar'o'n.
La mar'flu'o est'is pel'int'a la boat'o'n pli proksim'e'n al la bord'o.
La mar'ist'o'j hav'is ŝnur'et'o'n tord'it'a'n kvar'obl'e kaj fort'ig'it'a'n.
Mi pied'ir'is kiel ebl'e plej proksim'e'n al la boat'o kaj post'e naĝ'is al ĝi.
La mar'ist'o'j ĵet'is al mi la ŝnur'et'o'n kaj per ĝi mi lig'is la boat'o'n al la milit'ŝip'o.
Ir'ant'e post la boat'o, mi naĝ'is kaj puŝ'is, ĝis mi pov'is met'i pied'o'n sur la fund'o'n de la mar'o, kaj post ne'long'e ating'is ter'o'n kun'e kun la boat'o.
Du'mil vir'o'j per ŝnur'o'j kaj maŝin'o'j help'is mi'n renvers'e rekt'ig'i la boat'o'n.
Ĝi est'is bon'stat'a kaj mi labor'is mult'a'j'n tag'o'j'n far'ant'e rem'il'o'j'n kaj pret'ig'ant'e la boat'o'n por vetur'i.
La hom'o'j de Blefusku ven'is kaj rigard'is mir'ig'it'a'j, ĉar la boat'o est'is tiel grand'a !
Mi dir'is al la imperi'estr'o, ke bon'ŝanc'o don'is al mi tiu'n boat'o'n por for'port'i mi'n al iu lok'o, de kie mi ebl'e pov'os re'ir'i al mi'a patr'uj'o.
Mi pet'is, ke li permes'u al mi proviz'i la boat'o'n per neces'aĵ'o'j, kaj ankaŭ ke li don'u al mi permes'o'n for'ir'i, kiam ĉio est'os pret'a.
Tio'n li'a Moŝt'o bon'kor'e konsent'is al mi.
Ĉiam mi mir'is, ke mi aŭd'is neni'o'n de la imperi'estr'o de Liliput'o.
Post'e oni dir'is al mi, ke li'a Moŝt'o, kred'ant'e, ke mi neni'o'n sci'as pri la pun'o, kiu'n li pret'ig'is por mi, atend'is mi'a'n tuj'a'n re'ven'o'n.
Sed ĉar mi rest'is tiel long'e, li est'is mal'trankvil'a kaj send'is serv'ist'o'n al Blefusku, por don'i al la imperi'estr'o kopi'o'n de la denunc'o'j kontraŭ mi.
Tiu send'it'o rakont'is al li'a Imperi'estr'a Moŝt'o mi'a'n kulp'ig'o'n kaj pri la kompat'em'a pun'o, kiu'n mi dev'as ricev'i.
Li dir'is, ke mi for'kur'is de just'ec'o, kaj se mi ne re'ven'os post du hor'o'j, mi est'os mort'kondamn'it'a.
La imperi'estr'o de Liliput'o atend'is, ke li'a frat'o, la imperi'estr'o de Blefusku, mi'n mal'liber'ig'u kaj li send'u mi'n lig'it'a'n man'e kaj pied'e al Liliput'o.
Li'a Moŝt'o pri'pens'is dum tri tag'o'j, tiam li ĝentil'e pet'is, ke oni pardon'u al li, se li ne ag'os laŭ la dezir'o de la imperi'estr'o de Liliput'o.
Ankaŭ, ke oni dev'as sci'i, ke ne est'us ebl'e lig'i mi'n, ĉar mi ankoraŭ hav'as la uz'o'n de mi'a'j membr'o'j.
Plu'e ke, kvankam for'pren'int'e la ŝip'ar'o'n, mi tamen montr'is al li bon'kor'ec'o'n kaj bon'vol'o'n ali'manier'e, pro tio li pov'us est'i kontent'a pri mi, ĉar mi trov'is boat'eg'o'n, sufiĉ'e grand'a'n por port'i mi'n sur la mar'o, ke li permes'is mi'n proviz'i ĝi'n per il'o'j.
Ke post ne long'e mi for'vetur'os kaj tiel for'pren'os de ambaŭ insul'o'j grand'eg'a'n mal'help'aĵ'o'n kaj mal'facil'aĵ'o'n.
La send'it'o re'ir'is al Liliput'o por don'i tiu'n respond'o'n al si'a mastr'o.
La imperi'estr'o de Blefusku rakont'is al mi la inter'parol'ad'o'n, kiu okaz'is inter ili.
Tiam li promes'is si'a'n afabl'a'n protekt'ad'o'n, se mi eventual'e dezir'as loĝ'i sur la insul'o kaj serv'i li'n.
Dank'ant'e li'n mult'e mi dir'is, ke mi hav'as ŝanc'o'n re'ir'i hejm'e'n kaj ke mi vol'as for'ir'i.
La imperi'estr'o ne ŝajn'is ĉagren'it'a ; efektiv'e mi kred'as, ke li kaj li'a'j kort'eg'an'o'j est'is tre kontent'a'j pri mi'a for'ir'o.
Mi rapid'e pret'ig'is la boat'o'n por for'ir'i kaj la hom'o'j, kiu'j dezir'is si'n liber'ig'i de mi, help'is mi'n bon'vol'e.
Kvin'cent kudr'ist'o'j far'is la vel'o'j'n laŭ mi'a direkt'o.
Est'is neces'e kudr'i la plej mal'delikat'a'n tol'o'n dek'tri'obl'e.
Mi kun'plekt'is du'dek ŝnur'o'j'n kiel ebl'e plej fort'a'j'n.
Post long'a serĉ'ad'o laŭ'long'e de la mar'bord'o, mi trov'is grand'a'n ŝton'o'n por uz'i kiel ankr'o'n.
Mi ŝmir'is la boat'o'n per la gras'o de tri cent bov'o'j.
Mi tranĉ'is kelk'a'j'n el la plej grand'a'j arb'o'j por far'i rem'il'o'j'n kaj mast'o'j'n.
La ĉarpent'ist'o'j de la imperi'estr'o help'is mi'n glat'ig'i ili'n.
Post monat'o mi send'is mesaĝ'o'n al la imperi'estr'o por dir'i, ke ĉio est'as pret'a kaj ke mi dezir'as la honor'o'n vid'i li'n por adiaŭ'i.
Ili'a'j Moŝt'o'j el'ir'is el la palac'o kaj permes'is mi'n kis'i la man'o'j'n.
La imperi'estr'o donac'is al mi kvin'dek mon'uj'o'j'n, kiu'j en'hav'is po du'cent or'a'j'n mon'er'o'j'n, ankaŭ si'a'n portret'o'n tut'figur'a'n.
Mi tuj met'is ĝi'n en mi'a'n gant'o'n por gard'i ĝi'n zorg'e.
Mi met'is en la boat'o'n cent bov'a'j'n kaj tri'cent ŝaf'a'j'n korp'o'j'n, kun'e kun tiom da pan'o, trink'aĵ'o kaj kuir'it'a viand'o, kiom kvar'cent kuir'ist'o'j pov'is pret'ig'i por mi.
Mi ankaŭ pren'is ses viv'ant'a'j'n bov'in'o'j'n, du bov'o'j'n kaj kvar ŝaf'o'j'n por montr'i al mi'a'j amik'o'j.
Por paŝt'i tiu'j'n best'o'j'n, mi hav'is grand'a'n fask'o'n da fojn'o kaj sak'o'n da gren'o.
Mi vol'is kun'pren'i kelk'a'j'n hom'o'j'n, sed la imperi'estr'o ne permes'is tio'n.
Tiel pret'ig'it'a mi for'vetur'is la du'dek'kvar'a'n de maj'o en la jar'o mil'sep'cent'unu'a, je la ses'a hor'o maten'e.
Mi vojaĝ'is long'e antaŭ ol mi vid'is mal'grand'a'n insul'o'n.
Ating'int'e ĝi'n, mi ĵet'is ankr'o'n apud la bord'o.
For'ir'int'e el la boat'o, mi ven'is al la insul'o, ĉar mi ne vid'is iu'n ajn sign'o'n de loĝ'ant'o.
Iom manĝ'int'e, mi kuŝ'iĝ'is kaj dorm'is bon'e.
Mi vek'iĝ'is kiam ek'tag'iĝ'is, mi maten'manĝ'is sur la boat'o kaj antaŭ la sun'lev'iĝ'o mi for'ir'is.
Mi vojaĝ'is la tut'a'n tag'o'n sen el'trov'o, sed la sekv'ant'a'n tag'o'n mi vid'is la blank'a'j'n vel'o'j'n de mal'proksim'a ŝip'o antaŭ mi.
Mi vok'is ĝi'n, sed neni'u respond'is.
Mi klopod'is ating'i la ŝip'o'n kaj ven'int'e pli proksim'e'n, mi vok'is de'nov'e kaj tiam oni aŭd'is mi'n kaj respond'is.
Mi ne pov'as esprim'i mi'a'n ĝoj'o'n, trov'int'e la okaz'o'n re'ir'i hejm'e'n.
Kiam mi ating'is la ŝip'o'n, mi pren'is la best'o'j'n kaj, met'int'e ili'n en la poŝ'o'n, trans'ir'is en la ŝip'o'n.
Ĝi est'is brit'a komerc'a ŝip'o, kiu re'ven'is de Japan'uj'o.
La ŝip'estr'o est'is bon'kor'a.
Unu el la kvin'dek hom'o'j, kiu'j est'is en la ŝip'o, est'is mal'nov'a kamarad'o mi'a.
Ĉiu si'n montr'is ĝentil'a al mi kaj demand'is, de kie mi ven'is kaj kie'n mi ir'os.
Aŭd'int'e mi'a'n rakont'o'n pri Liliput'o kaj Blefusku, oni taks'is mi'n frenez'ul'o, sed tir'int'e bov'o'j'n kaj ŝaf'o'j'n el la poŝ'o'j, mi montr'is ili'n al la mar'ist'o'j, mir'ig'ant'e ĉiu'j'n sur la ŝip'o.
Post'e mi montr'is ankaŭ la mon'o'n don'it'a'n al mi, kun'e kun la portret'o de la imperi'estr'o de Blefusku.
Mi donac'is al la ŝip'estr'o du el la mon'uj'o'j kaj ankaŭ bov'in'o'n kaj ŝaf'o'n, kiu'j tre plaĉ'is al li.
Ven'int'e hejm'e'n, mi met'is la best'o'j'n sur mal'grand'a'n paŝt'ej'o'n, kie ili am'is la herb'o'n.
Dum la vojaĝ'o ili hav'is pulvor'ig'it'a'n biskvit'o'n miks'it'a'n kun akv'o.
Montr'ant'e la best'et'o'j'n mi gajn'is mult'e da mon'o kaj antaŭ mi'a for'ir'o por ali'a mar'vojaĝ'o mi vend'is ili'n je la prez'o de mil du'cent spes'mil'o'j.
Mi rest'is hejm'e dum nur du monat'o'j'n.
Mi'a ĉiam'a sopir'o al vag'ad'o mal'help'is mi'n ripoz'i.
Zorg'int'e, ke mi'a edz'in'o kaj infan'o'j hav'u sufiĉ'e da mon'o, mi de'nov'e adiaŭ'is kaj en'ir'is en ŝip'o'n nom'it'a'n ”Aventur'o, ”en kiu mi vetur'is orient'e'n.
Sed la rakont'o pri tiu vojaĝ'o est'os apart'a histori'o.
www.
omnibus.
se/ink'o ISBN 91- 7303- 178- X 64